ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ

 

ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ (*)

 

Από την ποιητική μου συλλογή "ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ, ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΔΟΣΜΕΝΑ"

 

 

Αρχές του δέκατου ένατου αιώνα με την Ελλάδα μιά μικρή

των Τούρκων αυτοκρατορίας απόμερη επαρχία Οθωμανική,

κέντρο μικρό η Αθήνα, ασήμαντο, επαρχιακό

εις την Ακρόπολή της τον βοεβόδα Τούρκο έχει φρουρό.

 

Κι ενώ όλοι στον κόσμο βλέπουνε μιά Ελλάδα σαν Τουρκία,

Πνεύμα απελευθέρωσης ζητά την της Ελλάδας ανεξαρτησία,

ο Λόρδος Μπάϋρον απαιτεί  Ελλήνων χειραφέτηση

κι όποιος μ' αυτό δεν συμφωνεί δείχνει της Ηθικής αθέτηση.

 

Θα γράψει τότε ο Μπάϋρον "Δέστε! Εξύπνησε ο νεκρός,

γιατί εγώ κοιμάμαι;" Είν' ο αγώνας π' άρχισε στη βάση του ιερός,

που ο Έλγιν έχοντας προδεί είκοσι χρόνια πιό μπροστά

με την Ελλάδα σιωπηλή κάτω απ' τη βάρβαρη Τουρκιά

του Παρθενώνα μάρμαρα ...θα κάνει αγγλικά.

 

Γι αυτό είχε φιρμάνι απ'τον τρανό τότε Σουλτάνο,

κανείς μην είν' εμπόδιο που θάκανε τα κάτω άνω,

όταν οι συνεργάτες του θα μάζευαν τις "πέτρες",

όλοι τους ήταν ειδικοί και σβέλτοι χωρομέτρες.

 

Έδιναν στο ραπόρτο τους μιά καταμέτρηση ακριβή,

τι έχουν μεταφέρει και με μεγάλη προσοχή,

όπως ομάδα αγαλμάτων της κενταυρομαχίας

που τις μετόπες στόλιζαν νότιας πλευράς κοσμίας.

 

Σε μιά απ' τις μετόπες στέκει η πάλη ενός νέου

με ένα Κένταυρο, Θησέα ήταν μάλλον του γενναίου,

έργο που για αιώνες προκαλούσε του κόσμου θαυμασμό,

ασύγκριτο σε κάλλος και διεθνώς γνωστό.

 

Εις τα ραπόρτα προς τον Έλγιν πολλές διαβάζουμε περιγραφές,

τα απείρου κάλλους δείγματα θαυμάζονται με προτροπές

να "συλλεχθούν", μεταφερθούν ως πρέπει στην Αγγλία

και εκτεθούν εκεί λαμπρά εις αίγλην αιωνία.

 

Ο Έλγιν και οι συνεργάτες του σε έκσταση αν ήταν δυνατόν

θ' άδειαζαν την Ελλάδα στο τελευταίο Της γλυπτόν,

ο Χαντ πχ. στενότατος του Έλγιν συνεργάτης

προς τούτο θα γινότανε ακόμη κι ακροβάτης,

 

με ένα και μοναδικό σκοπό χαρά Μεγαλειοτάτης

που θάχε και τα Μάρμαρα, ούσα συμπαραστάτις,

λυπούμενος που πρακτικά ήταν αδύνατη η μεταφορά

των αριστουργημάτων απ' άλλους χώρους και χωριά,

 

όπως και στις Μυκήνες, τα δυό πελώρια γλυπτά

λιοντάρια βλέποντας στον Έλγιν ο Χαντ περίλυπος θα γράψει,

αδύνατον να μετακινηθούν και με βαριά καρδιά

ελπίδες για απόκτησή τους θα πρέπει να διαγράψει.

 

Ο Έλγιν λέει θα έπαιρνε όλο τον Παρθενώνα

μαζί με τις Καρυάτιδες, έργα χρυσού αιώνα,

Λουζιέρι, ο πράκτοράς του κάποτε θα του πει

τουλάχιστον μια Καρυάτιδα θα γίνει ...αγγλική.

 

Ακόμα όμως χειρότερο ήτανε οι καταστροφές

τέτοια Πεντέλης μάρμαρα να σπάνε στις μεταφορές,

Τούρκος δισδάρης βλέποντας της Τέχνης την καταστροφή

"Τέλος!" θα πει με δάκρυα, "Δεν μου το αντέχει η ψυχή!"...

 

Ο Έλγιν λέει μετά, ό,τι έκανε ήταν καλοπροαίρετα,

σκοπό είχε να σώσει τα έργα τούτα τα εξαίρετα

που είναι όμως φανερό σα μιά δικαιολογία,

γιά κάτι το ανάρμοστο, πούφερε αντιδικία,

 

κάποιοι Εγγλέζοι να θεωρούν τα "ΜΑΡΜΑΡΑ" δικά τους

που αν κοιτάξουνε καλά βαθιά μες την καρδιά τους,

δίκιο θα δώσουν στη Μελίνα "Τα Μάρμαρα δεν είναι Ελγίνεια,

Ελληνικά είναι βρε παιδιά!" Θα πουν κι αυτοί στο τέλος με ειλικρίνεια.

 

 
2023 ©G.T.
 
 
(*) ΠΗΓΕΣ:
Βικιπαίδεια, Ιστορικά κείμενα, Αναφορές Υπουργείου Εξωτερικών, ΦΒ-Ανάρτηση του John Antoniadis.