ΣΟΝΕΤΟ 18ο



 
ΣΟΝΕΤΟ 18ο
 
Διαβάζοντας τα σονετα του Σαίξπηρ.
Από την ποιητική μου συλλογή "ΠΟΙΗΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ΣΤΗ (ΛΟΓΟ)ΤΕΧΝΗ"
 
 
 
Έρχεσαι σε μια σύγκριση με του καλοκαιριού τη μέρα,
τα ανθύλλια στριφογυρνούν στον χαλαρό αέρα,
εσύ είσαι όμως πιο γλυκός και πιό ισορροπημένος
μικρή είν' του θέρους η ζωή κι ο χρόνος μετρημένος.
 
Κι όσες φορές του ουρανού το άγριο μάτι καίει
κι όπως η φύση άστατα στριφογυρνά και ρέει
κι έτσι που η λάμψη του η χρυσή σβήνει απ'τά μάγουλά του
εκπίπτει η αντανάκλαση από την ομορφιά του.
 
Το αιώνιο θέρος σου ποτέ όμως δεν θα ξεφτίσει
το κάλος σου δεν θα χαθεί, ποτέ δεν θα σ' αφήσει
κι ο χάρος δεν θα καυχηθεί πως σ'εχει στη σκιά του
μέστις αιώνιες γραμμές δεν θα γενείς δικιά του.
 
Όσο μπορεί μάτι να δει και άνθρωπος να νιώσει
τόσο θα ζει και τούτο 'δώ ζωή για να σου δώσει.          

 2022©G.Tzivras

Kommentare

Beliebte Posts aus diesem Blog

Το γράμμα του ΤΑΣΟΥ ΡΗΓΌΠΟΥΛΟΥ

ΣΟΝΕΤΟ ΣΤΗΝ ΑΛΛΑΓH ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Πέθανε η Ebru, Ζήτω η Ebru!