Listen to my poem

Η ΑΝΤΟΧΗ ΜΑΣ / Μάης 2024   Από την ποιητική μου συλλογή «ΤΑ ΚΑΠΟΤΕ ΕΠΙΚΑΙΡΑ»     Που τέλειωνε ο δεύτερος (λέγαμε τελευταίος) πόλεμος είχε χαθεί κι ο πιό κακός μυστήριος φιλοπόλεμος « Τέτοιο κακό ποτέ ξανά, δεν έχουμε άλλο αντοχή! » Έβγαινε απ' τα στήθια μας σπαρακτική φωνή.   Χωρίς καμία αντοχή η Ευρώπη τότε ονειρευόταν χρόνια ειρήνης άπειρα και τη στιγμή που όταν οι δύο Γερμανίες μια θα γινόντουσαν με μιας κι ο κόσμος θα χαιρότανε όλος μαζί με μας.   Νομίσαμε είχαν περάσει οι σκοτεινοί καιροί, αξίες κι όνειρα πολλά είχανε ξαναγεννηθεί, το δέντρο της ελπίδας ποτίζαμε νυχθημερόν μας έσπρωχνε ο φόβος από το μαύρο παρελθόν.   Μα δεν υπολογίσαμε του χρόνου σκοτεινές παγίδες που στήνουν πάντα ύπουλα ψυχής του ανθρώπου οι καταιγίδες και να που φτάσαμε εκεί που οι αντοχές ξανατελειώνουν πόλεμοι ξαναρχίσανε, άνθρωποι να σκοτώνουν.   Στην Ουκρανία αμέτρητοι Ρώσοι  -  Ουκρανοί φαντάροι μα και στη Μέση Ανατολή Ειρήνης το λυχνάρι φαίνεται πια να μη μπορε...

ΣΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ / Μάιος 2024 Από την ποιητική μου συλλογή "ΤΑ ΚΑΠΟΤΕ ΕΠΙΚΑΙΡΑ" Για αιώνες όταν άκουγε έκαστος επί γης "ΜΑΚΕΔΟΝIΑ" νοούσε χώρο ελληνικό με μια σπουδαία ιστορία, Φίλιππος, Μεγαλέξανδρος, Αριστοτέλης και λοιποί περίτρανη κατέστησαν τη χώρα αυτή ελληνική που ήταν και γεωιστορικά η Μακεδονική.   Πέρασαν χρόνοι και καιροί χωρίς διαμφισβητήσεις και δεν υπήρχε επί γης κάποιος με αντιρρήσεις πως τούτη η χώρα ήτανε έξω από την Ελλάδα ξένη μια χώρα δήθεν μη ελληνική σε έννοια αφηρημένη...   Όταν ο Τίτο θέλησε την ησυχία του να βρει νότιο της Γιουγκοσλαβίας χώρο  εκεί  "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" θα τον πει. Πίσω απ' τό παραπέτασμα η Ελλάδα εσιώπησε και δυστυχώς παγκόσμια το θέμα αποσιώπησε.   Δεν σκέφτηκε σ' εκείνη τη νέα παράξενη στιγμή είχε ένα θέμα απαίσιο γι αυτήν στο αίφνης γεννηθεί που στο μετά θα κούραζε και κόπους θ' απαιτούσε ελπίζοντας  τα Ελληνικά δικά της δεν θα έκανε ποτέ η χώρα αυτή , τις απαιτήσεις θα ξεχνούσ...

  ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΑΣΧΑΛΙΑ Στην Πασχαλιά 2024 ο ποιητικός μου αυτός αντίλαλος  στο ομώνυμο πεζογράφημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη από την ποιητική μου συλλογή "ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ, στο ΤΟΤΕ στο ΜΕΤΑ, στο ΤΩΡΑ" Εκδόσεις ΚΟΥΡΟΣ 2024   Υἱόν της τὸν αγαπητόν, τὸν καπετὰν Κομνιανὸν παντού όπου ευρίσκετο τὸν ἐπαντρολογο ύ σεν αν κα ι τ η ν νύμφην της γοερώς εις έκαστον ενιαυτόν και πρότινος θανούσα διαρκώς μοιρολογούσεν.   Μία της κόρη ο κταετίς καὶ ε ν τετραετὲς παιδίον, τ α δύο ο ρφανά της έφερον κατάμαυρα εις τ ο ν βίον που ε στενοχώρει τ α πτωχὰ και κάτισχνα κορμάκια των, ή τον καημὸς καρδι ά ς 'κείνα τα προσωπάκια των.   Που τ α έβλεπες ενθύμιζαν περίλυπον δημ ώ δες δίστιχον, τ ο ν κόσμον τ ο ν περίλυπον έκαμαν πλέον δύστυχον: « Βαρύτερ᾽ α π᾽ τ α σίδερα ε ί ναι τ α μα ύ ρα ρο ύ χα, γιατὶ τ α φόρεσα κι ε γὼ γι α μιὰν α γάπη πού ᾽χα. »   Κλινήρης η γραία έ κειτο τ η ν ε βδομάδα τ ω ν Παθ ώ ν γογγύζουσα, φωνάζουσα πλήρης τ ω ν σκέψεων σκ...