Listen to my poem

  ΣΟΝΕΤΟ ΣΤΙΣ ΧΑΡΑ - ΛΥΠΗ   Από την ποιητική μου συλλογή «ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ»   Στιγμή ιδιαίτερης χαράς που σπρώχνει η φαντασία γεννόντας φαντασίωση   που έχει λέει αιτία, χρώματα που παραμιλούν θέλουν να τραγουδήσουν, οι σκέψεις που χοροπηδούν θέλουν να απαιτήσουν   Και στην απαίτηση τους διαρκώς στέκονται και προεξοφλούν τα γεγονότα όπως θέλουνε λέγοντας έτσι θα γενούν μα αυτά βγαίνουν αλλιώς κόντρα στη φαντασίωση λάθος τους ήταν φοβερό κείνη τους ή αξίωση.   Της φαντασίωσης χαρά γίνεται αίφνης λύπη αυτό που θέλησε πολύ βλέπει τώρα της λείπει μες την απογοήτευση ξέχασε πια να θέλει ποτέ της δεν φαντάστηκε πως είν' πικρό το μέλι.   Στη νέα μέρα που άρχισε μένει κρυμμένη η χαρά στην ύπαρξη της ζάρωσε ζητάει ελπίδα στην καρδιά.     2024©G.Tzivras

  ΣΤΟΝ ΛΑΘΟΣ ΕΡΩΤΑ αλά Μίστερ ΛΥΤΡΑ (*)   Από την ποιητική μου συλλογή "ΤΑ ΚΑΠΟΤΕ ΕΠΙΚΑΙΡΑ" /17.6.2024     Ενστικτωδώς ο έρωτας κρύβει μια δύναμη τρελή που κάποτε οδηγεί τυφλά δείχνοντας να μπορεί ακόμα και το αρχέγονο αίσθημα αυτοσυντήρησης να ξεπερνάει καταστροφικά στο πείσμα μιας αντίρρησης.   Όσο για μένα συμπαθώ τρελά ερωτευμένους καθώς τους λέμε ευτυχείς, ποτέ δυστυχισμένους εκτός εκείνων των στιγμών που ο έρωτας σκοτώνει θύτης και θύμα χάνονται πίσω απ' την οθόνη.   "-Αγάπη μου" της έλεγε "...χωρίς εσένα εγώ δεν ζω!" "-Κι εγώ γλυκέ μου έρωτα, ξέρεις πως σ'αγαπώ!" Απάντηση που μια ηχώ την άλλαζε στο χρόνο και σε μια άστατη στιγμή να στάζει μόνο πόνο.   Ποιός αγαπούσε άρα ποιόν κι από έρωτα σε μίσος γέμισε αναπάντεχα του έρωτα η νήσος, πως ανταλλάχτηκαν φιλιά με του θανάτου αγκαλιές που πνήξανε στα αίματα σώματα κι άδολες ψυχές;   Τα παραδείγματα πολλά πρόσφατο αυτό του Λύτρα σαν δικηγόρος ζήταγε από ενόχους λύτρα που ο ίδιος τώρα οφ...

  «- ΜΑΝΑααα! ...»   Από την ποιητική μου συλλογή « ΣΤΗ ΖΩH ΜΑΣ »     Τα τρία ζωηρά παιδάκια της είχε η Μαριώ στο σπίτι απ' το πρωί ως το βράδυ της να τα φροντίζει, ήτοι τα ρούχα τους τα καθαρά, στην ώρα του το φαγητό τους χωρίς να ακούει  γλυκόλογα  ούτε το  ευχαριστώ τους .   « - Μαμά πούναι τα ρούχα μου; - Μάνα φτιάξε μια σούπα! Επείνασα, βιάζομαι, δεν μ' άκουσες που σούπα; Να φύγω θέλεις νηστικός στο ραντεβού να πάω, ετοίμασε μου φαγητό πριν φύγω που πεινάω! »   Έτρεχε η Μαριώ ολημερίς κάποτε και τις νύχτες κόκκινο δείχναν συνεχώς ταχύτητάς της δείχτες μαζί κι ο σύζυγος με τις πολλές συνέχεια απαιτήσεις του και μεταξύ των άλλων ν' ακούει τις ειδήσεις του.   Και μια φορά που τα παιδιά έψαχναν τη μαμά τους συνάντησαν στον διάδρομο τον βιαστικό μπαμπά τους « - Τι θέλετε; » τα ρώτησε κι αυτά κοιτώντας τον μπαμπά « - Πες μας καλέ πατέρα μας, ξέρεις που είναι η μαμά; » ...     2024©G.Tzivras          ...

Λόγια Λαρ(ι)σαίικα ...αμερικανιστί Στη Λάρισα που βρέθηκα έμαθα «νέα» γλώσσα  δίπλα στ' αμερικάνικα ονόματα και τόσα  πολλά επίθετα με προφορά να λέω λαρισαϊστί που κάθε λέξη πρόφερα σα να μου ήτανε γνωστή.  Κάποιος γνωστός με ρώτησε: «-Γειά σου, τι κάνει Ιμάμης;» «-Των μουσουλμάνων ο παπάς ξένος μου είναι Τσάμης» Απάντησα, μα ο ερωτών γέλασε και μου είπε: «-Για την μαμά σου σε ρωτώ, περήφανέ μου τύπε!» Όταν δε ο συγκάτοικος «-Ντις!» με πρόσταξε «Να φύγουμε.»  «-Το πιάτο στο πλυντήριο ξέρεις πως δεν το κρύβουμε.» Τούπα και μου απάντησε: «-Εγώ σου λέω να ντυθείς!» «-Α Ναι.» Τούπα πως εκατάλαβα «-Δεν ήσουν όμως ...ακριβής.»  Πιό 'κεί μπροστά σε γέφυρα μιλάνε δυο μηχανικοί  «-Κοίτα Πανάγο προς τα εκεί τη γέφυρα που στέκει.» «-Μπάγερν, λέω εγω, αν την προσέξεις είν' λοξή  και λίγο προς τα δεξιά δεν είν' η γραμμή τουφέκι!» Κακώς παρανοήθηκε, την ποδοσφαιρική ομάδα  δεν εννοούσε αλλά τη γέφυρα να γέρνει στη λιακάδα.  «-Genau!» εφώναξε πιό 'κεί μια ...

  ΣΤΑ ΜΕΤΡΗΜΕΝΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ   Από την ποιητική μου συλλογή "ΣΤΗ ΖΩΉ ΜΑΣ"     Απ' τη στιγμή που ανοίγουμε στον κόσμο αυτό τα μάτια μας γεννιόνται κάποιοι αριθμοί μέ ή χωρίς γινάτια μας που στον καθένα γράφονται και μένουν αξεπέραστοι είτε είναι άνθρωποι καλοί ή ακόμα και ανέραστοι.   Από τους αριθμούς αυτούς ένα παράδειγμα θα πω, όλα τα βράδια μας πιχι μαζί έχουνε έναν αριθμό απ' τη στιγμή της γέννησης μέχρι και του θανάτου το ίδιο ισχύει και γι αυτόν του τελευταίου πιάτου.   Ποιός όμως είναι που μετρά αφού καλά δεν ξέρει, όλους τους αριθμούς αυτούς νέοι αγνοούν και γέροι κ ι αν τούτο μέσα μας ξυπνά άγχος απόξενο υπαρξιακό δημιουργίες το διαλύουν σ' ωραίο Τώρα ονειρικό.   Είναι καλύτερα λοιπόν να χάσεις το λογαριασμό και κάθε Μ ετρημένο σου ζήσεις ξεχωριστό θα διαπιστώσεις τότε ευθύς πόσο ωραίο ζωηρό αυτό το Μ ετρημένο σου ήταν διαμάντι λαμπερό.     2024©G.Tzivras