Listen to my poem

  ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ   Από την ποιητική μου συλλογή "ΕΝ ΣΥΝΤΟΜΙΑ"   Σπά ζοντας χρόνο κι αποστάσεις είναι πολλές οι στάσεις που κάν α με στο δρόμο μας , ξεχάσαμε τον τρόμο μας στην ώρα ή όχι της συνάντησης γλυκόλογης απάντησης με λέξεις που διαλέξαμε σε πειρασμούς αντέξαμε , στολίσαμε εκφράσεις με προσεγμένες φράσεις σε ωραίες συναντήσεις είχαμε ερωτήσεις ψάχνοντας απαντήσεις στη λησμονιά στις κρίσεις λίγες είχε ο δρόμος μας λιγότερες ο νόμος μας έτσι που συναντιόμαστε άρα γιατί βιαζόμαστε; Ο χρόνος εξανάγκαζε στο παρακάτω ανάγκαζε τα δευτερόλεπτά του τριαντάφυλλα του βάτου που αγκάθια τους τρυπάνε πολλοί να το ξεχνάνε σε ευωδιές και χρώματα συνάντησης βιώματα απόηχοι του θέλω το λέει κι ο Πιραντέλο στο «Ο Άνθρωπο ς με το λουρί » συνάντησης γλυκιά στιγμή του χρόνου ο νόμος που την θέλει που ξέρει να γλιστράει το χέλι κι αφήνει νοσταλγία στην τελειωμένη της θητεία … Κ αι κάπου στο συμπαντικό τους έλος οι συναντήσεις βρίσκουν τέλος.   2025©G.Tzivras ...

Ψ υχικές Δ ιαταραχές   Από την ποιητική μου συλλογή « ΕΓΚΟΣΜΙΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ »     Πολλές αρρώστιες που πονούν τα όντα κάθε ύπαρξης όμως εκείνες της ψυχής με διαταραχές συνύπαρξης ανθρώπινου είν' μυαλού προνόμιο είτε σαν ψυχολογικές ή που εδώ αλφαβητικά θα πω τις ψυχιατρικές.   Κάποιοι είναι που μπερδεύουνε τις δυο κατηγορίες αρρώστιες όμως θεωρούνται   μόνο οι ψυχιατρικές που θέλουν εντονότατες προσπάθειες, θεραπείες αλλιώς ψυχοσωματικά πολύ είναι καταστροφικές.   Εκείνη την περίπτωση θα πούμε ΑΒΑΣΙΑ όπου ο άρρωστος στη βάδιση έχει αδυναμία.   Της θέλησης για ενέργεια και πράξη η Αδυναμία καθε προσπάθειας συνειδητής είναι η ΑΒΟΥΛΙΑ.   H ερεθισμάτων μη αναγνώριση βαριά αδυναμία λέγεται διαγνωστικά ψυχοπαθούς η ΑΓΝΩΣΙΑ.   Μια ψυχική διαταραχή η ΑΓΟΡΑΦΟΒΙΑ είναι που ο ψυχοπαθής σ ε πλήθος αισθάνεται φοβία πως κινδυνεύει άμεσα, βοήθεια βρει καμία.   Διάχυτο έντονα δυσάρεστο, συναίσθημα ανησυχίας είναι το ΑΓΧΟΣ με συμπτώματα μιας ποικιλομ...

Τ α Σ ωματίδια του Σ ύμπαντος   Από την ποιητική μου συλλογή " ΕΓΚΟΣΜΙΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ"   Διαπιστώσαμε λοιπόν πως ΣΩΜΑΤΙΔΙΑ δεκαεφτά του σύμπαντος φτιάχνουνε τα ΠΑΝΤΑ, δημιουργούν τα υπαρκτά με τη σειρά τους όλα τους να χαλιναγωγούνται από τις τέσσερις του σύμπαντος δυνάμεις διοικούνται.   Λέγαμε κάποτε στην ύλη ήτανε τα χοντρά πρωτόνια με τα λιγνά ηλεκτρόνια μαζί και   τα νετρόνια εφτιάχνανε αυτήν διαπιστώνοντας όμως μετά τα άνω και κάτω κουάρκ φτιάχνουν τα σωματίδια δυνατά,   πρωτόνια και νετρόνια δηλαδή που με ηλεκτρόνια δυναμικά του Δημοκρίτου το "άτμητο" άτομο τέμνουν χαρακτηριστικά ώστε τα τρία σωματίδια up-,   down κουάρκ και ηλεκτρόνια όλη την ύλη φτιάχνουνε καθώς κοιτούν φωτόνια.   Δίχως νάχουμε εξήγηση η φύση βγάζει ακόμα δυο σειρές που μόνη τους εχουν διαφορά, είναι απ' την πρώτη πιο βαριές. Ένα άλλο σωματίδιο χωρίς καμία αλληλοεπίδραση είναι και το νετρίνο, όλα να διαπερνά χωρίς μία αντίδραση.   Αυτό που όμως χρειάζονται τα σωματίδια...

  Στο Διάβα της Φωτιάς   Διαβάζοντας τον Αρθούρο Ρεμπό (Arthur Rimbaud*) μ.ά. « Το Μεθυσμένο Καράβι » (Le Bateau Ivre) . Από την ποιητική μου συλλογή «ΠΟΙΗΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ΣΤΗ ΛΟΓΟΥ ΤΕΧΝΗ»     Σ ε ποταμούς που πέφτουνε μιλιούνια οι αστραπές,  ταξίδεψα και βγήκα σε θάλασσες μ’ ατέλειωτες σιωπές , κόκκινος Ουρανός απάνωθε σαν μια πληγή που αιμορραγεί και η νύχτα μου ψιθ ύ ρ ι ζε πως όλα τ έ λει ω ν α ν εκεί.   Βράχια διάσπαρτα, σπασμένα σαν γυαλί, αστέρια μου γ ελούσανε σε μια νύχτα θολή και γλάρο ι μαύρο ι πούχανε το βλέμμα τους θολό φαντάσματα που βούταγαν σ ’ ένα χρυσό βυθ ό.   Ξ υπόλυτος έτρεχα σε αγρούς που σκέπαζε καπνός                                                    κ ι ο άνεμος μου σφύριζε , φίλος πικρός, γνωστός, στα δάση που ανέπνεαν γκρίζο καπνό ζωής μου έλεγε πως έρχεται το τέλος της γιορτ...