5/9. ΤΟ ΓΕΝΝΑΊΟΝ ΨΕΥΔΟΣ

 

Μιά ΚΑΛΗΜΕΡΑ σήμερα γιά επόμενη συνέχεια
στην Πολιτεία Πλάτωνος προς ήρεμη εντελέχεια.
 
Διαβάζοντας την ΠΟΛΙΤΕΊΑ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ, έβδομη συνέχεια (6/9) μετά την εισαγωγή (0/9) των συνολικά 9 ποιημάτων μου στο διαχωροχρονικό αυτό Έργο.
Από την ποιητική μου συλλογή "ΠΟΙΗΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ΣΤΗ ΛΟΓΟΥ ΤΕΧΝΗ".
 
 
5/9. ΤΟ ΓΕΝΝΑΊΟΝ ΨΕΥΔΟΣ
 
 
Μέσω των χαρακτήρων του διαλόγου πούχει εδώ
ο Πλάτωνας δηλώνει, πολίτες της Καλλίπολης στο διαχωρισμό
στις τρεις της Πολιτείας τάξεις, ψεύδος να υπάρχει κι αναγκαίον
προς συνοχή να πείθει όλους και μάλιστα υπέρ το δέον.
 
Θάπρεπε όλοι να πεισθούν πως είχε προεξοφληθεί
ο χαρακτήρας 'κείνων που έβγαιναν από τη Μάνα Γη,
τους φύλακες-άρχοντες ο Θεός έφτιαξε από χρυσάφι
τους φύλακες-επίκουρους από ασήμι και νισάφι
τέλος τους δημιουργούς από σιδερικό χαλκάφι.
 
Η Ιδεώδης Πολιτεία στέκει στην αριστοκρατία πνεύματος
και αν από χρυσούς γονείς γεννιότανε φτωχό τω πνεύματι παιδί
δεν θάμενε στην ταξη του, θα έχανε του στέμματος
κι αντίστροφα έξυπνο παιδί θα πέρναγε σε τάξη αριστοκρατική.
 
Ο Πλάτωνας στην Πολιτεία του νάν'  όλοι θέλει ευτυχισμένοι
παρά εις Δημοκρατία πουν' όλοι τους δυστυχισμένοι,
γενναίοι όλοι να λέγονται και είναι πεπεισμένοι
αδέλφια να αισθάνονται και ευδαιμονισμένοι.
 
Ο Αριστοτέλης στα έργα του τη θεωρία αυτή επικρίνει
θα πει πως έτσι η Πολιτεία αυτή πέφτει σε μία δίνη,
ανήμπορη να κρατηθεί ήρεμη κι ενωμένη
και μες στο χρόνο θα γενεί αιώνια πονεμένη.
 
 2023 ©G.T.