"ΑΝΕΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ"

"ΑΝΕΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ"
 
Διαβάζοντας το ομώνυμο ποίημα του Οδυσέα Ελύτη.
Από την ποιητική μου συλλογή "ΠΟΙΗΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ΣΤΗ ΛΟΓΟΥ ΤΕΧΝΗ".
 
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid02m8Ek1QSdM5voU4rygzfv81rVeWj4yyUKRX9r5GxKgCD32Z4sHdRcktugJhFufPJRl&id=100049059023664
 
 
Σε μιά παλάμη θάλασσας γεύτηκες τα πικρά χαλίκια
σε  αυγή περιδιαβάζοντας στου Αυγούστου άγρια φύκια,
στην ερημιά είδες το φως του φεγγαριού να περπατεί
μαζί σου, που έψαχνε το αργό του βήμα για να βρει.
 
Ήταν η θύμηση της γης με την ωραία γυναίκα
κι ας εχτυπούσε η καρδιά έχοντας χτύπους δέκα,
μεσ’ απ’ τους κόρφους του βασιλικού λαχτάρησε μία ευχή
που ο άνεμος της Παναγιάς της είχε φέρει την πνοή.
 
Ώρα της νύχτας! Κι ο βοριάς πλημμυρισμένος δάκρυα,
μόλις ερίγησε η καρδιά κάπου στης γης την άκρια
γυμνή σε αστερισμούς των σιωπηλών της δέντρων,
πικρά χαλίκια γεύτηκες στου ονείρου σου το κέντρον.
 
Την ώρα που τα σύννεφα λύσανε τα πανιά
και δίχως ήμαρτον να πει τότε ο καιρός σε χαρακιά
μιάς αμαρτίας του παλιάς στα πρώτα σπλάχνα του βαθιά
σφυρίζει άγαρμπος σαϊτευτής που ξέμεινε χωρίς καρδιά.
 
Μπορείς να δεις ακόμη πριν απ' την αρχική φωτιά
της άμμου όπου έπαιζες την αχανή ομορφιά,
εκεί που κοντοστέκοντας είχες μιά δυνατή ευχή
στον άνεμο της Παναγιάς νάναι εκατόφυλλη ανοιχτή.
 
2023 ©G.T.