Η ΠΙΕΣΤΙΚΗ ΦΥΣΗ ΜΑΣ

 

Η ΠΙΕΣΤΙΚΗ ΦΥΣΗ ΜΑΣ
 
Από την ποιητική μου συλλογή "ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΜΎΘΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ"
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid02Bjwtfh2bb3hpj26QAQbQSztvscY2RdXfft1YvbQAqhAA9ycGMYCm8LNkAZjwkQhPl&id=100049059023664
 
 
Δεν ξέρω πόσο δυνατό θα ήταν να νικήσουμε
την ίδια μας τη φύση μέχρι να ξεψυχήσουμε,
κατορθωτέο-κατορθωτό για πολύ λίγους είναι
που διαρκώς το προσπαθούν, κάτι τους λέει "Γίνε!"
 
Θυμήθηκα το βάτραχο πούχε πιστέψει το σκορπιό
όταν τον παρακάλεσε στην πλάτη του πάει σηκωτό,
ο βάτραχος που τάκουσε του είπε ταραγμένος
που μόλις είδε το σκορπιό ήτανε τρομαγμένος:
 
"Προτού σε πάω απέναντι θάχεις εμέ τσιμπήσει
και ποιός μπορεί το δάγκωμα σκορπιού να επιζήσει;"
 
Τότε ο σκορπιός απάντησε: "Βάτραχε που με κουβαλάς
αν σε δαγκώσω βούλιαξα, αντίπερα τότε δεν περνάς!"
Καλά, είπε ο βάτραχος και με σκορπιό στην πλάτη του
στον ποταμό κολύμπαγε σκορπιού έγινε άτι του.
 
Καλά πηγαίναν στην αρχή, στου δρόμου όμως τα μισά
αισθάνθηκε ο βάτραχος στο σβέρκο τη δαγκωματιὰ.
"Γιατί δαγκώνεις βρε σκορπιέ, υπόσχεσή σου αθετείς;"
"Βάτραχε είν' η φύση μου, άδικα απορείς!"
 
Τον σκότωσε, τη φύση του δεν μπόρεσε ο σκορπιός
να ξεπεράσει αν κ' ήξερε, μαζί θα πνίγονταν κι αυτός.
Φύση πιεστική μέστη ζωή, διατάζεις κι εμείς πράττουμε
και μέστο χαρακτήρα μας τ' αντίστοιχα εισπράττουμε.
 
 
2023 ©G.T.