ΣΤΗΝ ΑΝΕΞΉΓΗΤΗ ΚΑΤΟΠΙΝΗ ΣΙΩΠΉ

 

ΣΤΗΝ ΑΝΕΞΉΓΗΤΗ ΚΑΤΟΠΙΝΗ ΣΙΩΠΉ

 

Από την ποιητική μου συλλογή "ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ"

  

Στου δρόμου τη μακριά πλεξούδα τα βήματά μας ελαφρά,

λόγια βγαλμένα απ'την καρδιά μας κάναμε αιώνες τα λεπτά,

φλόγες κρατούσαμε στα χείλη, είχαμε σβήσει τη σιωπή

δεν ψάχναμε γιά απαντήσεις στα οποιαδήποτε γιατί.

 

Σκέψεις βουτούσαν στην καρδιά έξω απ'του νου τις διαταγές

και ζωγραφίζαν πίνακες, οι αποχρώσεις τους πολλές,

σώματα βρίσκονταν μαζί στον τέλειο χωροχρόνο τους

που δεν χωρούσε λύπες ξεχνώντας κάθε πόνο τους.

 

Μα πως γεννήθηκε η σιωπή, βροχή στον ξάστερο ουρανό,

ποιός έκλεψε τα λόγια, τον ήλιο έβαψε μουντό,

ποιός βρήκε τέτοια δύναμη τον ήλιο να φιμώσει,

ποιός απ'τον ξαφνικό καημό θέλει λεξούλα σώσει;...

 

Οι νόμοι που μας κυβερνούν διατάζουν τη συνέχεια

δεν έχουν λόγια, δεν μιλούν, δε ξέρουν από ανέχεια

αυτών που μέστον έρωτα είχαν πολλές τις λέξεις

και βρέθηκαν σε μιά σιωπή, που δεν μπορείς να αντέξεις.

 

 

2023 ©G.T.