"ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΟΡΑΜΑ"
"ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΟΡΑΜΑ" Διαβάζοντας το ομώνυμο ποίημα της Ρούλα
Κτενά. Από την ποιητική μου συλλογή"ΠΟΙΗΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ΣΤΗ ΛΟΓΟΥ
ΤΕΧΝΗ" Αίσθημα
απροσδιόριστο μιάς κάποτε
ευτυχίαςστο χρώμα μιάς
απύθμενης καινούργιας νοσταλγίαςκρυφή έμεινε η ματιά στο μακρινό ταξίδι, ήλιος που αντιστέκεται η βροχή του σύννεφου ρανίδι. Κλείνω τα
μάτια και νομίζω πριν χίλια χρόνια να έχω γεννηθεί,επέταγαν
στον άνεμο οι σπόροι εκείνο
το πρωί, τής ευτυχίας
μαγικό βοτάνι να ψάχνω στην καρδιά του δάσους, όπλο στον πόνο
τής ψυχής, του μίσους και του θράσους. Θυμάμαι έτσι
ξεκίνησα σαν ξυλοκόπος, κυνηγόςστο δάσος και
ένα με το δάσος εζούσα μοναχός,ο χρόνος να έχει χάσει την όποια σημασίαπαρόν, μέλλον
και παρελθόν είχανε ίδια
αξία και μόνο η
αναζήτηση είχε μιά σημασία. Το όραμα σπόρους
να σκορπά κάτω υπό ειδικές συνθήκεςστα χίλια
χρόνια ο καιρός με τις δικές του δίκεςμέσα στο δάσος
ο άνεμος τα δέντρα ανακατεύει,βροχή και φως
ισορροπούν που το όραμα θωπεύει. Δεν ξέρω αν
πράγματι μπορώ να αγγίξω ένα όραμα,το σχήμα του
φαντάζομαι ευλύγιστο πανόραμα,χαϊδεύω μιάν
άρκαυθο γριά που ο χρόνος την εξέχασεμα
εκείνη συνεχάει να ζει, το νήμα ζωής δεν έχασε. Ζωή που εξελίχθηκε πολύ να αυτοκαταστρέφεται αρχίζει και τότε
όλα είναι μπορετά στη μοναξιά που σχίζει,βλέπεις,
ακούς, αγγίζεις, νιώθεις, αυτά
είναι τα σημαντικάαισθήματα
ευτυχίας που εντός μας φτιάξανε φωλιά. Στου τούνελ
σου εκεί την άκρη σε περιμένει η ζωή,διάσχισέ το
γρήγορα, δεν έχεις άλλη εκλογή,τα χέρια σου
άπλωσε στον ήλιο και να
σε πάρει άσε τον άνεμο,αγκάλιασε όλη
τη γη, νιώσε την τόπο απάνεμο. Θα δεις η
αγάπη είναι κύμα μεγάλο που δεν σταματάκίνηση και
γαλήνη στη φόρα του κάθε φοράκαι την ανάσα
σου άφησε στο κρύο να ταξιδέψειγίνει ένα με
το σύννεφο και κάποιο δάκρυ δρέψει. Κι όταν
εξαντλημένος τότε την κούραση θα νιώσειςτα μάτια σου
άφησε να κλάψουνε μέχρι να τα στεγνώσεις,λύτρωση ξέρεις
λέγεται αν το φεγγάρι σου μιλάσού δείχνει
δρόμους τις νυχτιές κι όλα
τα βλέπεις φωτεινά, νάχουν για
σένα προορισμό, ίσως στο τέλος βρίσκεσαι της αναζήτησής
σου, σ' άλλα μην αναλίσκεσαιτο βότανο ίσως
που έβρηκες το όραμά σου είναικράτα του την
ανταύγεια, ένα μαζί του γίνε! 2024
©G.Tzivras
κρυφή έμεινε η ματιά στο μακρινό ταξίδι,
τής ευτυχίας
μαγικό βοτάνι να ψάχνω στην καρδιά του δάσους,
και μόνο η
αναζήτηση είχε μιά σημασία.
Ζωή που εξελίχθηκε πολύ να αυτοκαταστρέφεται αρχίζει
νάχουν για
σένα προορισμό, ίσως στο τέλος βρίσκεσαι
Kommentare
Kommentar veröffentlichen