ΣΟΝEΤΟ ΣΤΗ ΣΤΟΛΙΣΜΕΝΗ ΓΗΡΑΙΑ ΚΥΡΙΑ

ΣΟΝEΤΟ ΣΤΗ ΣΤΟΛΙΣΜΕΝΗ ΓΗΡΑΙΑ ΚΥΡΙΑ
 
Στα καλυμμένα μάγουλα χοντρό απλωμένο μακιγιάζ,
χρυσαφικά κι ο χρόνο της σ' ατέλειωτο μπαράζ,
μα ο καθρέφτης δεν μπορεί ποτέ του ψέματα να πει,
της ομορφιάς το τίμημα φαίνεται νάγινε βαρύ.
 
Λυπάται που εγέρασε, έφτασε τα εβδομηνταεφτά
στη θύμηση μιά εικόνα της που ήτανε δεκαεννιά,
θα έπρεπε τότε ίσως εκεί να σταματήσει ο χρόνος;
Μα έζησε, τόσα επέζησε, παράλογος ο πόνος.
 
Πλησίασα, της μίλησα, ωραία ήταν και μόνη
τα γηρατειά ενοχλούσανε και όχι κάποιοι πόνοι
κι ό,τι της έδειχνε ψυχρά ο κάθε της καθρέφτης
τούλεγε πως θα ήθελε να ήταν ένας ψεύτης...
 
Πολλές Μαντόνες δεν μπορούν να δουν την ευτυχία τους,
ξεχνούν πως τα στολίδια τους ρυτίδες είν' στην ηλικία τους.

 

2024 ©G.Tzivras