Listen to my poem

      ΣΤΗΝ ΠΟΥ ΓΕΝΝHΘΗΚΕ ΤΥΦΛΗ   Εμπνευσμένο από την όπερα « ΙΟΛΑΝΤΑ » του Τσαϊκόφσκι της ποιητικής μου συλλογής « ΠΟΙΗΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ΣΤΗ ΛΟΓΟΥ ΤΕΧΝΗ »     Σε μέρα ανοιξιάτικη σαν όμορφο μωρό εγνώρισε τον κόσμο τούτονε τον καλό, χαρά στην οικογένεια μεγάλη είχε φέρει χρυσό βραχιόλι βάλανε στο τρυφερό της χέρι.   Μα κάτι το παράξενο είχανε τα μεγάλα μάτια της που ορθάνοιχτα και γαλανά ταιριάζανε στα άλλα της, το βλέμμα της πλανιότανε σε πέρατα αχανή, Ω Θεέ μου πόσο τραγικό, ήτανε δυστυχώς τυφλή!   Στη θλίψη του ο πατέρας της και βασιλιάς της χώρας διέταξε να αποκρυφτεί απ'την πριγκίπισσα αυτό, όποιος θα της το πρόδιδε θάταν κακιάς του ώρας με την ποινή πολύ βαριά, θα τόνβρησκε θανατικό.   Και έτσι η πανέμορφη πλούσια πριγκηπέσα αν και σε κήπο ευωδιαστό που κατοικούσε μέσα νόμιζε πως αυτός είναι μονάχα ο κόσμος, της έφτανε που ευωδιαστός στον κήπο ήταν ο δυόσμος.   Μια μέρα όμως που βρέθηκε στον κήπο ένας ιππότης μόλις την είδε θαύμασε τ...

  i ΣΥΡΙΖΑ (Άϊ ΣΥΡΙΖΑ / Άει ΣΥΡΙΖΑ)     Από την ποιητική μου συλλογή « ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΔΟΣΜΕΝΑ »   Ακούγαμε στα ...γαλλικά « Άει στο Λύκο » ή ακόμα στην αργκό « Άει στο Διάολο » , που δεν το έχω πει ποτέ μου εγώ, μα και « Άει στον κόρακα » για όσους μιλάνε ...αγγλικά και να που φτάσαμε στα λόγια ...όμορφα συριζαϊκά.   Σε μια στιγμή που αθώα εγώ είπα σε κάποιο μου γνωστό « - Βαγγέλη  i ΣΥΡΙΖΑ... » προτού τελειώσω μα και εξηγηθώ, απάντησε ο Βαγγέλης « - Που είπες βρε να πάω, εγώ που  σ' εκτιμώ δεν μ' έστελνες καλύτερα στο μαύρο κι άγριο βουνό;! »   « - Μα βρε Βαγγέλη φαίνεται δεν ξέρεις αγγλικά, είναι το νέο όνομα σ ε ασκέρια συριζαϊκά, δεν άκουσες που απ' τό Αμέρικα ήρθε ο Κασσελάκης όμορφος και ...γυναικωτός, πρώτος συριζοαγάκης;   Και από το iPod στο iPad στο i ΣΥΡΙΖΑ εφτάσαμε τα γέλια μας ακράτητα, ακόμη δεν χορτάσαμε, πολλές μπουνιές να πέφτουνε κάτω από τη ζώνη και δυο αγοράκια όμορφα του αρχηγού ...οι απογόνοι.   Λέγ...

ΣΟΝΕΤΟ ΣΤΙΣ ΦΡΟΥΔΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ   Από την ποιητική μου συλλογή "ΣΤΗ ΖΩΉ ΜΑΣ"     Ψυχής ανάσα η ελπίδα μας του ονείρου δέντρο να ποτίζει που όποιος την έχει δεν ρωτά όταν του ψιθυρίζει, με ανεξίτηλη μπογιά πίνακες ζωγραφίζει και αν τη νύχτα σταματά, απ' τό πρωί αρχίζει.   Ελπίδα, Φαντασίωση δίδυμα   αδέλφια γίνονται, βάσανα πούναι αφόρητα κάπως να καταπίνονται, οι συμπεριφορές αλλάζουνε στο ελπιδοφόρο μέλλον και περιμένουν ν' ακουστούν γλυκιές φωνές Αγγέλων.   Είν' όμως μερικές φορές που οι ελπίδες είναι φρούδες ενός ξυνού πορτοκαλιού πούχει πικρές τις φλούδες πρόσωπα αγγελικά γλυκά κρύβανε κάποιες λέξεις νόμιζες πως τις άκουγες, τώρα πρέπει ν' αντέξεις.   Κι αν η ελπίδα πέθανε, κοίτα να βρεις μιάν άλλη σου γιατί δεν ζεις χωρίς αυτή, το απαιτεί η πάλη σου.     2023 ©G.T.

 Ο ΑΔΑΜ ΚΑΙ Ο ...ΕΥΑΣ (Κοινωνικοευτράπελον) Και να που στις ταυτότητες τα φύλα γίναν τρία, το τρίτο να αναφέρεται σε αρσενική ...κυρία, το διαπίστωσε ο Αδάμ πούψαχνε κάτι άλλο, δεν τον τραβούσαν κοπελιές όμως κάποιο σινιάλο που τούχε κάνει ένας ψηλός δεν μπόριε να ξεχάσει, θυμότανε το βλέμμα του, τον ύπνο του είχε χάσει. Κι όταν πάλι στο μπαρ ξανασυναντηθήκανε ήρθαν πολύ κοντά, είπαν αγαπηθήκανε. «- Είστε υψηλός και όμορφος» τόλμησε ο Αδάμ να πει, η απάντηση αυθόρμητη, μία λεπτή φωνή: «- Κι εσείς είστε πολύ γλυκός, πως είναι το όνομά σας;» «- Αδάμ! Να έλεγα εσάς Εύα, την ομορφιά σας;» Απ' την πολλή συγκίνηση μείναν έτσι τα ονόματα, ο Αδάμ κι ο ...Εύας είχανε μόνο εις εαυτούς τα όμματα, να παντρευτούνε είπανε και στο Ληξιαρχείο το τρίτο φύλο γράφτηκε στου Εύα το αρχείο. Κι όταν ο λόγος έφτασε εις την τεκνογονία πρώτος ο Εύας τόνισε πως είχε τη λατρεία, δυό αγοράκια θάθελε με γαλανά τα μάτια από μητέρα ένθετη και με πολλά γινάτια. «- Καλέ μου Εύα μη μιλάς ωσάν τον Κασσελάκη, ευγονική...

ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΚΑΡΝΕΣΗΑΔΑ (Φλεβάρης 2024) Από την ποιητική μου συλλογή «ΤΑ ΚΑΠΟΤΕ ΕΠΙΚΑΙΡΑ» Φτωχά παιδιά ξεκίνησαν με όνειρα κι ελπίδες σ' ένα αγώνα δύσκολο με τις πολλές του αχτίδες, λαμπρό το αποτέλεσμα και να που ο φτωχός του πλούτου θάπρεπε ν' αντέξει το εκθαμβωτικό το υ φως.   Και από σπίτια φτωχικά σε λούξους διαμερίσματα εξοχικά, υπερπολυτελή και μετοχών μερίσματα να λένε σ' αυθορμητισμό τους πνίγουν τα πολλά λεφτά φτάνοντας πιά να αδυνατούν να διαχειρίζονται όλ' αυτά.   Μα όπου είν ’ πολλά λεφτά , γεννιέται πολύ μίσος να στήνει δικαστήρια και βασανιστικά τα ίσως , ποιός αδελφός θα μισηθεί , ποιός δίκη θα χάσει και ποιός θα έχει επιβληθεί, πλούσιος να γεράσει.   Και σαν αυτά να ήτανε λίγα στη λίγια μας ζωή έρχεται ένας παραγιός και βαφτισμένος χριστιανός κάτι να μην του αρέσει, θανατική θα ρίξει τη βολή τρεις κ' εαυτόν σκοτώσει, να χάνεται διαβολικώς...   Στ ην ιστορία γύρισα, τους σκοτωμένους βρήκα ζωντανούς απλούς αγωνιζόμενους, λίγα λεφτά, φτωχούς, ...

Ποιητικός αντίλαλος σε ένα ΜΟΝΟΛΟΓΟ του ΚΑΒΑΦΗ στην κρεβατοκάμαρά του (*) Από την ποιητική μου συλλογή "ΠΟΙΗΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ΣΤΗ ΛΟΓΟY ΤΕΧΝΗ" Σ' αυτές τις κάμαρες τις σκοτεινές που εδώ τις μέρες μου περνώ βαριές επάνω κάτω τριγυρνώ κάποιο παράθυρο να 'βρω και αν τύχει κάποιο ανοίξει μιά πίκρα θάχει λήξει, μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται όσα κι αν γύρω παρευρίσκονται καλύτερα κείνα να μην βρω, στο φως τους θα τυραννηθώ, ποιός ξέρει τι θα δείξει ... Καινούργια ...χωρίς λήξη. 2024 ©G.Tzivras (*) ΦΩΤΟ: https://www.lifo.gr/culture/arxaiologia/mia-eikona-apo-ypnodomatio-toy-kabafi-kai-alla-dyo-monadika-tekmiria-apo-tin

  ΣΟΝΕΤΟ ΣΤΟΥΣ ΦΛΕΒΑΡΗΔΕΣ & Co   Από την ποιητική μου συλλογή "ΕΓΚΟΣΜΙΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ"     Θάναι οχτακ ο σιαείκοσι χρόνια   οπού σαν ένα θα πρέπει να περάσουνε ωσάν θα πεις κανένα, για να ξανάρθει σαν κι αυτόν του εικοσιένα τον Φλεβάρη που όλες τις ημέρες του τέσσερεις είχε και με βάρη.   Τη διαφορά στον φετινό η Πέμπτη θα την κάνει που όταν θα γίνει παρελθόν θα λέει πως της φτάνει που ήτανε η μοναδική να έχει πέντε μέρες και οι άλλες έξη τέσσερεις που φύγανε σα σφαίρες.   Κι όπως οι μήνες θα περνούν, θα βλέπουνε πολλούς θνητούς πλούσιους, μαύρους, κίτρινους κι ένα σωρό φτωχούς Φλεβάρηδες, Απρίληδες που θα θυμίζουν στους πολλούς, σωστό θα ήταν να τους πουν όλους περαστικούς.   Γιατί όποια εμείς οι άνθρωποι κι αν έχουμε επίδοση πιό βασική εξέλιξη μάς είναι η οξείδωση.     2024 ©G.Tzivras

  «ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ» Ποιητικός αντίλαλος σε ένα απόσπασμα από το ομώνυμο ποίημα του Γιάννη Ρίτσου   Έρωτα ρόδο μου εσύ όμορφο εκατόφυλλο και πορφυρό μέσα απ' τις φλόγες που   γεννήθηκες και σ'ένα μυστικό, όταν οι άπιστοι στην Άγια Τράπεζα σε νύχτα ασέληνο βάζαν φωτιά ε κει που οι θνητοί εφύλαγαν πολύτιμα κι Ά λλα στην καρδιά, γίνε το κάλεσμα της μούσας και η διαπεραστική ηχώ που ταξιδεύει στα άηχα της σιωπής μου μονοπάτια εδώ όταν ο μαύρος καβαλάρης γρήγορα στα άστρα θα καλπάζει και το αίμα πέταλα φωτιάς στου φεγγαριού τις φλέβες βάζει, άγια εκείνη η στιγμή που η μιά ψυχή ψάχνει την άλλη την ώρα   που ο πόθος σαν κρασί ρέει και φέρνει ζάλη, σε χρυσοκέντητο ποτήρι βενετσιάνικο γίνεται αιώνια πάλη.     2024 ©G.Tzivras

  ΣΟΝEΤΟ ΣΤΟ ΩΡΑΙOΤΕΡΟ ΠΟΥ ΕIΧΑ   Από την ποιητική μου συλλογή «ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ KAI ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ»   Αν ξαφνικά ή όποτες μου κάναν την ερώτηση, ποιό είν' το ωραιότερο που μέβρηκε όσο ζω, θάλεγα αυτό που σαν το φως διαλύει τή συσκότιση το ζεις, το γεύεσαι, το δίνεις σαν τ' ωραιότερο γλυκό.   Κι αν έψαχνα να βρω στιγμές γλυκές μιάς όμορφης ζωής θυμάμαι αυτές και ξαναζώ όταν αγάπης δυνατής η ευωδιά με διαπερνά γης κι ουρανού το χρώμα κρατάει κάποιο αξέχαστο, γλυκό φιλί στο στόμα.   Έτρεξα, έψαξα παντού, δεν άφησα ντουλάπι το πιό ωραίο που έζησα ήτανε η αγάπη, που απ' όσα είχα έμενε, ενώ τ' άλλα χανόνταν, βουνά κινούσε αν ήθελε , δώρα της δεν ξεχνιόνταν.   Σωθήκανε όσοι τόζησαν κι όσοι δεν τόχουν ζήσει ας προσπαθήσουν μιά   φορά και θάχουν ευτυχήσει.     2024 ©G.Tzivras

  ΣΟΝΕΤΟ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΟΥΣ Από την ποιητική μου συλλογή «ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ»     ...κι ύστερα ήρθε η σιωπή που πήρε τη συγκίνηση, χαρά κι από τη σκέψη τους έκοψε κάθε κίνηση, πρώτη φορά ακούγανε ένα καινούργιο ήχο άχρωμο δίχως φως, μονότονο σε στίχο.   Λόγια, εικόνες, θύμησες νάναι στο παρελθόν κι ένα γιατί να χάνεται έχοντας χάσει το παρόν, η Απορία συντροφιά με την Αμφιβολία και η Συνέχεια να κοιτά με κάποια Αγωνία.   Σιωπή που σκέπασε ψυχές εις το βασίλειό της μήπως ζητά εκδίκηση στο σκοτεινό μυαλό της, γιατί όμως τα θύματα σκύβουνε το κεφάλι δέχονται διαταγές σιωπής άφωνοι μες τη ζάλη;   Αν έχεις την απάντηση πες την κι ίσως τους σώσεις, δεν ξέρουνε γιατί σιωπούν μπλεγμένοι σε "εξισώσεις".     2024 ©G.Tzivras  

  ΣΟΝΕΤΟ ΣΤΟ ΖΗΤΙΑΝΟ   Από την ποιητική μου συλλογή "ΣΤΗ ΖΩΉ ΜΑΣ"     Αυτός ζητιάνους έδιωχνε, του ήταν ενοχλητικοί, μα αν ο ίδιος ζήταγε, απαιτητικός  ήταν  πολύ, το δούναι καν δεν ήξερε, επέμενε εις το λαβείν, δεν έδινε ούτε ψίχουλο και απαιτούσε αποδοχήν.   Και αν ζητιάνος ζήταγε λεφτά για να επιζήσει, άκαμπτος έμενε και σοβαρός χωρίς να συγχωρήσει ζητιάνο που τολμά "πολλά" να θέλει και έτσι να ζητά το κάποιο "λούξους" που έμεινε τώρα χωρίς λεφτά.   Θυμάται που απέφευγε σαν πλούσιος τους ζητιάνους, μα έτσι που η ζωή του θέλησε ξέχασε βιομηχάνους, πτώχευσε και παρέα του έχει τώρα τσιγγάνους, ω ναι και κάποιους χριστιανούς μαζί και μουσουλμάνους.   Το χέρι που δεν έδινε, το απλώνει   γιά να πάρει, εκεί που η ζωή τον έφερε, στη φτώχεια νάχει γδάρει.                                           ...