«ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ»

 

«ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ»

Ποιητικός αντίλαλος σε ένα απόσπασμα από το ομώνυμο ποίημα του Γιάννη Ρίτσου

 

Έρωτα ρόδο μου εσύ όμορφο εκατόφυλλο και πορφυρό

μέσα απ' τις φλόγες που  γεννήθηκες και σ'ένα μυστικό,

όταν οι άπιστοι στην Άγια Τράπεζα σε νύχτα ασέληνο βάζαν φωτιά

εκει που οι θνητοί εφύλαγαν πολύτιμα κι Άλλα στην καρδιά,

γίνε το κάλεσμα της μούσας και η διαπεραστική ηχώ

που ταξιδεύει στα άηχα της σιωπής μου μονοπάτια εδώ

όταν ο μαύρος καβαλάρης γρήγορα στα άστρα θα καλπάζει

και το αίμα πέταλα φωτιάς στου φεγγαριού τις φλέβες βάζει,

άγια εκείνη η στιγμή που η μιά ψυχή ψάχνει την άλλη

την ώρα  που ο πόθος σαν κρασί ρέει και φέρνει ζάλη,

σε χρυσοκέντητο ποτήρι βενετσιάνικο γίνεται αιώνια πάλη.

 

 

2024 ©G.Tzivras