ΣΤΗΝ ΠΟΥ ΓΕΝΝHΘΗΚΕ ΤΥΦΛΗ

 

 

 

ΣΤΗΝ ΠΟΥ ΓΕΝΝHΘΗΚΕ ΤΥΦΛΗ

 

Εμπνευσμένο από την όπερα «ΙΟΛΑΝΤΑ» του Τσαϊκόφσκι της ποιητικής μου συλλογής

«ΠΟΙΗΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ΣΤΗ ΛΟΓΟΥ ΤΕΧΝΗ»

 

 

Σε μέρα ανοιξιάτικη σαν όμορφο μωρό

εγνώρισε τον κόσμο τούτονε τον καλό,

χαρά στην οικογένεια μεγάλη είχε φέρει

χρυσό βραχιόλι βάλανε στο τρυφερό της χέρι.

 

Μα κάτι το παράξενο είχανε τα μεγάλα μάτια της

που ορθάνοιχτα και γαλανά ταιριάζανε στα άλλα της,

το βλέμμα της πλανιότανε σε πέρατα αχανή,

Ω Θεέ μου πόσο τραγικό, ήτανε δυστυχώς τυφλή!

 

Στη θλίψη του ο πατέρας της και βασιλιάς της χώρας

διέταξε να αποκρυφτεί απ'την πριγκίπισσα αυτό,

όποιος θα της το πρόδιδε θάταν κακιάς του ώρας

με την ποινή πολύ βαριά, θα τόνβρησκε θανατικό.

 

Και έτσι η πανέμορφη πλούσια πριγκηπέσα

αν και σε κήπο ευωδιαστό που κατοικούσε μέσα

νόμιζε πως αυτός είναι μονάχα ο κόσμος,

της έφτανε που ευωδιαστός στον κήπο ήταν ο δυόσμος.

 

Μια μέρα όμως που βρέθηκε στον κήπο ένας ιππότης

μόλις την είδε θαύμασε το ωραίο πρόσωπό της

κόκκινα τριαντάφυλλα ζήτησε να του δώσει

μα αυτή του έδωσε λευκά... κατέλαβε! Τον φόβο είχε νιώσει.

 

Της είπε τότε τι είναι φως και μες την αγκαλιά του

ευτυχισμένη ένιωσε στην γλυκοανασεμιά του...

Αν ξαφνικά ή Όπερα τέλειωνε κάπου εδώ

θάβρισκε η χαρά τον έρωτα, να κάνει βοηθό;

 

Ποιός από εμάς που βλέπουμε μπορεί να φανταστεί

τι σκέψεις θάχε στο μυαλό, τι χρώμα στην ψυχή,

αν τα του κόσμου χρώματα ποτέ δεν είχε δει,

σκεφτόμουνα που έβλεπα την Όπερα μέχρις εδώ

πόσο ευτυχισμένος ήμουνα που εμπόρια εγώ να δω.

 

Το σκηνικό όμως γύρισε και βρέθηκε ο γιατρός

εις την ΙΟΛΑΝΤΑ έδωσε την όρασή της και το φως

κι όλα τελειώσανε καλά, η δε ευτυχία του ζευγαριού

πήρε απ' το βασιλιά θυμό κι έρωτα εξαίσιου δυνατού

η αίσθηση άλλαξε τη βαριά θανατική ποινή του,

τον έφερε πεθαίνοντας να δώσει την ευχή του...

 

 

2024 ©G.Tzivras