Listen to my poem

  ΝΕΟΕΛΛ Α ΔΑ 2024 Από την ποιητική μου συλλογή " ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΔΟΣΜΕΝΑ"   Έφτασε στο αδιέξοδο η ταλαιπωρημένη χώρα, χτύπησε μια του ρολογιού σαν τελευταία ώρα, πολιτικοί στον τσακωμό και "άγιοι" ιεράρχες να αφορίζουν ψάλλοντας σαν νάταν πατρι άρχες.   Οι μεν να είν ’ πρωθυπουργοί με όποιο τρόπο γίνεται οι δε στα νομοσχέδια να λένε πως ευθύνεται η διαβρωμένη μας Βουλή ώστε οι πολιτικοί της της Εκκλησίας εκδιώκονται, δεν είναι αυτοί δικοί της.   Άραγε θα ξανάρχονταν, ρώτησα ο μέγας Ηρακλής τους σταύλους του Αυγεί α να καθαρίσει αυτοστιγμής, μήπως και η Ελλάδα μας στη νέα της αρχή φτιάξει το μέλλον της λαμπρό , χώρα γενεί κανονική;   Τα είδε ο Άη Γεράσιμος που είναι συμπονετικός κι είπε, εγώ για χάρη σας γίνομαι ο πρωθυπουργός. Τόπε και τόκανε λοιπόν διορίζοντας για υπουργούς τους Άγιους Πάντες που είχε δεινούς του βοηθούς.   Φαίνονταν όλα κατ' αρχάς δουλεύανε ρολόι που γρήγορα όμως έγινε ...σπασμένο κομπολόι, δεν έφτανε η καλή δ...

  ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 2024   Παράδοση ήταν δεκαετιών μετά το εικοσιένα στην Κυριακή σαν σήμερα, με αντίθετο κανένα,   ο Πρόεδρός μας στην Μητρόπολη να λέει το "Πιστεύω", η Εκκλησία μας σήμερα το αρνήθηκε  ...κι εγώ να αγριεύω.   Ο λόγος είναι το γιατί ψηφίστηκε ο νόμος, ζευγάρια ομοφυλόφυλα να υιοθετούν που όμως και πιο μπροστά μπορούσανε, δικαίωμα υιοθεσίας τόχε ι ο καθένας από μας σαν μέλος  κοινωνίας.   Δεν ξέρω τι κατάλαβαν οι άγιοι ιεράρχες, κατάρες εξεστόμισαν σ' άρχοντες και μονάρχες να μην πατήσουν σ' Εκκλησιά θάταν καταραμένοι, ομοφυλόφυλοι νάχουν παιδιά, ας είν' και παντρεμένοι.   Παπάδες από άμβωνος λέγανε είπε ο Θεός, όποιος το νόμο ψήφισε είναι πολύ κακός κι ευθύς απαγορέψανε στους που ψηφίσανε το νόμο να κάτσουν έξω απ' το ναό στον παρακάτω δρόμο .   Κι αντί την αναστήλωση των ιερών εικόνων γιορτάζουμε και με βρισιές μάλλον ...σκιές των όνων, για πρώτη έτσι μας φορά μετά την Επανάστασή μας στη μέρα Ορθοδοξίας μας χάσα...

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝAΣΤΑΣΗ του1821 Από την ποιητική μου συλλογή "ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ"     Όπως στα διάφορα πολλά μας που σκέψη και καρδιά μας ξεχνάνε τη ΓΥΝΑΊΚΑ γιά ΜΑΝΑ μας ΓΥΝΑΙΚΑ γκρέκα, έτσι και γιά το είκοσιένα τον λόγο έχουμε λιψό, σπάνιο κάπως, σιγανό γι Αυτήν σχεδόν κανένα.   Μιλάμε για οπλαρχηγούς ξεχνώντας γυναικείους ρόλους δυνατούς, παράδειγμα ο Δραγούμης, μέγας   ιστορικός, να παραλείπει ενστινκτωδώς(;!) Μαντώ την Μαυρογένους μ εγίστης μας του Έθνους εις της Τροιζήνας την Εθνοσυνέλευση, της αγνοεί την έλευση, ενώ ο Παπαρηγόπουλος ή άλλος ...γυρευόπουλος ξεχνάει τις Ελληνίδ ες σα νάτανε ...Περσίδ ες , σα νάλεγε " Δεν οίδα! Οίδες ; ”   Σημαντικές γι ’ αυτό πηγές εκτός απ'το δημοτικό μας τραγούδι ελληνικό μας είναι κάποιες ψυχές ξένες και μη ελληνικές, όπως αυτή της αρθρογράφου γνωστής δημοσιογράφου της Καλλιρρόης της Παρρέν μ' ένα σημαντικό γραφέν και δημισιευθέν σε "Εφημερίδα Κυριών" ουχί των φεμινιστριών να την διαβάζουνε και κύριοι πο...

  Η ΠΟΙΗΣΗ (*)   Αν με ρωτούσα τε να πω, σαν τι να είναι η Π οίηση , θ άλεγα : “Μί α εξαίσια στιγμή, ί σως μια  μεταποίηση των πάντων προς καλύτερο, να σώζει απ' την εκποίηση δείχνοντας δρόμους κι ατραπούς φέρνοντας πάντα ίαση !”   Έτσι ευρέθηκα κι εγώ μέσα στην αγκαλιά της ο ΓΚΑΙΤΕ ήταν που μ' έσπρωξε στα ορμητικά νερά της με ένα στίχο δυνατό αιώνιας αξίας κι εντυπωσια κ ότατη ς ομοιοκαταληξίας!   Πιό κάτω με περίμενε διαχρονικά ο ΚΑΒΑΦΗΣ , που στο αυτί μου ψέλλισε, κοίτα να περιγράφεις αυτά που βλέπεις μόνο εσύ, τ α λες και να τα γράφεις , πρόσεχε όμως ΠΩΣ τα λες και ΤΙ θα παραγράφεις.   Κι ο ΕΛΥΤΗΣ στη γαλάζια του γλυκιά απεραντοσύνη με πήρε στο Αιγαίο μας με μία καλοσύνη, μου πήρε την παράξενη και περιττή βιασύνη που νόμισα πως έπλεα μες την Αγιοσύνη.   Τ ου ΚΑΒΒΑΔΊΑ η γραφή, πούχει πολλά μπουρίνια και ναυτικούς με ξωτικά, όμορφα καναρίνια, τά βλεπε κι ο πατέρας μου για το ψωμί μας ναυτικός να διηγείται τα δεινά, πως παρά λίγο ναυαγός θα τον ...

Ο ΘΕΑΤΡΙΝΟΣ …   (*) ... που επί σκηνής τον βρίσκεις, φροντίζει πάντα ψυχικά ποτέ μην αποθνήσκεις, μα και για αυτούς που σοβαρά, θέλουνε να σκεφτούνε, γελάσουνε και κλάψουνε, ( κάποιοι συμμορφωθούνε ) φλόγες καρδιάς ανάψουνε.   Όταν σε κάνει να γελάς, αυτό κάτι σου λέ ει κι ας μη ποτέ σου εσύ ρωτάς, αν αυτός ίσως κλαίει, με ένα εισιτήριο τον έχεις πληρωμένο, σκέψεις δεν κάνεις, τον ξεχνάς κι ας βλέπ εις λυπημένο.   M ε το εισιτήριο απαιτείς καλά να παραστήσει , για πόνους του αδιαφορείς και μη σου απαιτήσει να συμμετέχεις άσχετα στον πόνο ενός ηθοποιού, ξένου σου θεατρίνου, σπουδαίου ή παρακατιανού .   Α υτός γελάει ευγνώμονα γιά τα χειροκροτήματά σου κι ας είναι έστω σιγανά , τα βλέπει απ`την καρδιά σου . Θυμάσαι που στον κορωνοϊό τούπες πως δεν χρειάζεται και αν του λείπει το ψωμί , θάπρεπε να βιάζεται , την κορωνοζημιά αυτή μη λέει γιά δικιά σου;   Α ν κάποιο δάκρυ του εσύ θέλεις να παραβλέπεις, πως άφησαν στην άκρη του , τη σκέψη σου εκτ...