Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝAΣΤΑΣΗ του1821

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝAΣΤΑΣΗ του1821

Από την ποιητική μου συλλογή "ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ"

 
 
Όπως στα διάφορα πολλά μας
που σκέψη και καρδιά μας
ξεχνάνε τη ΓΥΝΑΊΚΑ
γιά ΜΑΝΑ μας ΓΥΝΑΙΚΑ γκρέκα,
έτσι και γιά το είκοσιένα
τον λόγο έχουμε λιψό,
σπάνιο κάπως, σιγανό
γι Αυτήν σχεδόν κανένα.
 
Μιλάμε για οπλαρχηγούς
ξεχνώντας γυναικείους ρόλους δυνατούς,
παράδειγμα ο Δραγούμης, μέγας  ιστορικός,
να παραλείπει ενστινκτωδώς(;!)
Μαντώ την Μαυρογένους
μεγίστης μας του Έθνους
εις της Τροιζήνας την Εθνοσυνέλευση,
της αγνοεί την έλευση,
ενώ ο Παπαρηγόπουλος
ή άλλος ...γυρευόπουλος
ξεχνάει τις Ελληνίδες
σα νάτανε ...Περσίδες,
σα νάλεγε "Δεν οίδα! Οίδες;”
 
Σημαντικές γι’ αυτό πηγές
εκτός απ'το δημοτικό μας
τραγούδι ελληνικό μας
είναι κάποιες ψυχές
ξένες και μη ελληνικές,
όπως αυτή της αρθρογράφου
γνωστής δημοσιογράφου
της Καλλιρρόης της Παρρέν
μ' ένα σημαντικό γραφέν
και δημισιευθέν
σε "Εφημερίδα Κυριών"
ουχί των φεμινιστριών
να την διαβάζουνε και κύριοι
πολλοί, ίσως και μύριοι.
 
Οι Ελληνίδες συμμετείχαν ενεργά
στον πόλεμο και στα κοινά
όπως και η Μπουμπουλίνα
στον τάφο της τα κρίνα
για την μεγίστη συμβολή της
και την γενναία ψυχή της.
 
Στο Μεσολόγγι, Μάνη, Σούλι
που πολεμούσαν ούλοι
γυναίκες με τα όπλα τους
στον πόλεμο με όλα τους
τα δυνατά εις το βωμό
του αγώνα τόσο υψηλό
για όλους παραδείγματα
ηρωισμού αιώνια δείγματα.
 
Μόσχω Τζαβέλα, Δέσπω Μπότση,
που είχανε γερό το κότσι
Ελένη και Χρυσούλα Μπότσαρη,
Χάϊδω Γιαννάκη Σέχου
στον στίχο κάποιου Τσέχου
να τραγουδιώνται για ηρωικά
τα κατορθώματά τους τα πολλά.
 
Στα χίλιαοχτακόσια και του εικοσιέξη
μέχρι και πριν να φέξει
στους χίλιουςπεντακόσιους εκεί εγκλωβισμένους
μες τον ιδρώτα τους λυωμένους
στη Μάνη ενάντια στους Τούρκους
κι Αιγύπτιους πανούργους
οι χιλιοιδυό πολεμιστές ήτανε όλοι θηλυκοί
και να κοιτούν οι αρσενικοί
πως πολεμούν γυναίκες,
γριές, μάλιστα κάποιες ...μπεμπέκιες
πούχουν Ελλάδα στην ψυχή.
 
Παράδειγμα χαρακτηριστικό
πέρα γιά πέρα Ελληνικό
είναι και η ωραία
γνωστή μας Ψωροκώσταινα
στ' όνομα Πανωραία,
στο επίθετό της  Χατζηκώσταινα,
άπορη Ελληνίδα Μικρασιάτισσα
και συ να λες, εσάστησα,
που ό,τι είχε παρέδωσε
για τον αγώνα έδωσε
γρόσι ένα και το δαχτυλίδι της
φτωχή μέχρι τη δύση της
να μένει τ' όνομά της
για την Ελλάδα τη δικιά της.
 
Πολλά ονόματα θάχα να πω,
εδώ όμως σταματώ,
κρατώ το ποίημα μικρό
κλείνοντας δε να τραγουδώ
του Σολωμού τον στίχο
στου Εθνικού μας Ύμνου ήχο,
η Ελλάδα ν'αγωνιζεται
μία Γυναίκα απλά ντυμένη,
σεμνή, κάπως θλιμμένη,
που ούτε θέλει ούτε μπορεί
γιατί το έχει στην ψυχή,
ποτέ να μη στολίζεται:
 
"... Εκεί μέσα εκατοικούσες πικραμένη, εντροπαλή,
κι ένα στόμα εκαρτερούσες, «έλα πάλι», να σου πεί..."
 
https://youtu.be/ai1VGEYwTRM
 

2023©G.Tzivras