ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ

ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ
 

Στο κλείσιμο των Ολυμπιακών Αγώνων / Παρίσι 2024.

Από την ποιητική μου συλλογή «ΤΑ ΚΑΠΟΤΕ ΕΠΙΚΑΙΡΑ»

 

 
Όταν ο Σπύρος Λούης πρώτος τερμάτισε στον Μαραθώνιο
του 1896 τον ρώτησαν με γέλωτα σχεδόν σαρδώνιο
τι θάθελε για επιβράβευση, αυτός απάντησε: «-Ένα γαϊδουράκι
να κουβαλάω όταν πουλώ στους βαριούς κάδους μου νεράκι.»
 
Του τόδωσαν κι είναι το πρώτο πριμ αυτό που καταγράφτηκε
στην ιστορία των συγχρόνων Ολυμπιακών Αγώνων γράφτηκε,
ο θρίαμβος του νερουλά από το γραφικό Μαρούσι
τον άφησε αδιάφορο, φτωχό και μ' ένα μούσι.
 
Το μόνο που είχε ήτανε πολύ μεγάλο σεβασμό,
οι Αθηναίοι της εποχής δεν τον αντιμετώπιζαν σαν χωρικό
αγράμματο, φτωχό αλλά σαν ένδοξο Ολυμπιονίκη
που με αγώνα σεβαστό χρυσή είχε κατακτήσει νίκη.
 
Το όνομά του έδωσαν σε στάδιο και λεωφόρο,
μα αυτός στη δόξα του δεν έβαλε ποτέ του κάποιον όρο,
μισό αιώνα αργότερα ο Λούης πέθανε φτωχός
στις μνήμες όμως έμεινε αθάνατος και δυνατός.
 
Ο Λούης είχε βιαστεί να γεννηθεί όπως και κάποιοι άλλοι
που δεν είχανε μπει στα πριμ και χρήματος κανάλι,
όπως ο Τζέιμς Μπρένταν Κόνολι, Αμερικανο-ιρλανδός
στις 6 Απριλίου 1896 πρώτευσε στο τριπλούν αυτός.
 
Η «επιβράβευσή» του; Το Χάρβαρντ τον απέκλεισε
που δίχως συγκατάθεση επέτυχε και πόρτα του έκλεισε,
στην έπειτα καριέρα του πρόκοψε και το Χάρβαρντ τούπε
διδάκτοράς του να γενεί, μα αυτός τους το αρνήθηκε και ούτε
να συνδιαλαγεί μ’ αυτούς, καν τους κοιτάξει θέλησε.
 
Αλλά και ο Τζέσε Όουενς, μια από τις πιο εμβληματικές
φυσιογνωμίες των Ολυμπιακών Αγώνων δυνατές
με τέσσερα μετάλλια το 1936 στου Βερολίνου την Ολυμπιάδα
καμιά τιμή δε βρήκε, εξεχάστηκε, …μέσα του  έκρυβε Ελλάδα.
 
Ήταν ο Ζοάο Χαβελάνζε σαν πρόεδρος της FIFA,
που το '74 την πόρτα άνοιξε σε χορηγούς και σε ταρίφα
κι έτσι τα κράτη μπήκανε στην μεταλλίων πλειοδοσία
ο της ελαίας δόξας κότινος του χρήματος έγινε ευφορία.
 
Σήμερα η Ελλάδα μας 90, 60 και 50 χιλιάδες δίνει
χρυσούς, ασημένιους, χάλκινους Ολυμπιονίκες μας έτσι ντύνει,
η Ινδονησία πέρσι πχ. έδωσε εις τον χρυσό πρωταθλητή της
εστιατόριο και σπίτι, ιδιαίτερη πρωτοβουλία δική της
κι ακόμη ...χαρτζιλίκι 350 δολαρίων χιλιάδες
και σαν να μην έφταναν αυτά πέντε επί πλέον αγελάδες.
 
Και όσο πιο μικρό στο χάρτη επί γης ένα έθνος είναι
τόσο ακριβότερα πληρώνει τους Ολυμπιονίκες του και κρίνε
πόσο ακριβές είναι οι στιγμές της των εθνών υπερηφάνειας
και πόσο ο αθλητισμός κάποιας πικρής αφάνειας.
 
«Αρχαίο Πνεύμα αθάνατο του Ωραίου του Μεγάλου και τ' Αληθινού»
κυρίεψε σώματα-ψυχές μας στον Στίβο αγώνων και παντού
μετά τετραετία στο Λος Άντζελες, όπως εδώ του Παρισιού,
όλοι επί γης να θέλουμε φλόγα σωστού Ολυμπισμού,
που φέρνει την Ειρήνη κι άγνοια πόλεμου έχει φριχτού,
όπως αυτή ξεπήδησε στο χωροχρόνο του Ελληνισμού.
 
 

2024©G.Tzivras