Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ (*)

https://youtu.be/C4dI25fkPUU?si=cHTVuUaCbpOOgup0 

Στη μεγάλη γιορτή της Παναγιάς μας 2024 η ποιητική μου απόδοση νεοελληνιστί του αιώνιου αυτού Λόγου και Ύμνου του Απόστολου Παύλου, που μελοποίησε και ερμηνεύει ο εξαίρετος μουσικοσυνθέτης κος Σωκράτης Παπαϊωάννου υπό την αιγίδα του ΣΠΕΚ και της ακούραστης προέδρου του κας Σίσσυ Σιγιουλτζή Ρουκά. Τους ευχαριστώ εγκάρδια.

----------------------

Αν ξαφνικά μιλώ όλες τις των ανθρώπων γλώσσες

κι αυτές που οι Άγγελοι μιλούν κι άλλες ακόμη τόσες,

έχασα όμως στην καρδιά αυτό που λένε ΑΓΆΠΗ,

έγινα άψυχος χαλκός και μοιάζω με σατράπη,

κύμβαλο που άσχετα χτυπά, τους πάντες ξεκουφαίνει

κι από τα λόγια μου αυτά τίποτα πιά δεν μένει.

Κι αν έχω εγώ το χάρισμα πάντα να προφητεύω

με γνώση και πολλή σπουδή μαζί κι όλη την πίστη,

βουνά ολόκληρα κινώ, τον κόσμο κυριεύω,

χωρίς αγάπη θα γινώ σαν κείνον κει τον χτίστη,

που έχασε τις πέτρες του κι όλα τα εργαλεία

αμήχανος κατάντησε σα μιά μορφή γελοία.

Κι αν δώσω όλο μου το βιός για να χορτάσει ο φτωχός

και έτσι που τρέχω διαρκώς ακόμη και εντός πυρός,

δίχως αγάπη δυστυχώς έπραξα λάθος και ανωφελώς.

Η αγάπη είναι μακρόθυμη, ποτέ της δε ζηλεύει,

αιώνια είναι ωφέλιμη και στα καλά θεριεύει,

ποτέ της δεν ξιπάζεται, δεν ξέρει να καυχιέται,

βαστάζει όλους μας σφιχτά κι όταν αυτή βαστιέται

δεν είναι υπερήφανη, δεν ξέρει από ασχήμιες,

απο συμφέρον δεν ζητά, χωρίς κακές συνήθειες,

δεν ξέρει τι είναι το κακό, που δεν την ερεθίζει

και η αδικία δίπλα της καθόλου δεν αγγίζει

κάθε φορά που θα την βρει, με την Αλήθεια χαίρει

σε αγαλλίαση μιλά, επικρατεί, συγχαίρει,

ξέρει να ανέχεται πολλά, όλα τα υπομένει,

πιστεύει, ελπίζει, χαίρεται, ποτέ δεν επιμένει.

---------------

(*) Αποστόλου Παύλου: Α' Επιστολή προς Κορινθίους, (ιβ´ 27 - ιγ´ 13)

Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμι. και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ί να καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία. πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται. είτε γλώσσαι παύσονται. είτε γνώσις καταργηθήσεται. εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν. όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην. ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. βλέπομεν γαρ άρτι δι΄εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον. άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. μείζων δε τούτων η αγάπη.