ΩΡΑ ΚΡΑΥΓΗΣ

 


Διαβάζοντας Κωστα Καρούσο:
«ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΥΣ ΤΩΝ ΟΡΙΖΟΝΤΩΝ» /3ο Ποίημα
που θα το έλεγα: «ΩΡΑ ΚΡΑΥΓΗΣ»
 
Από την ποιητική μου συλλογή «ΠΟΙΗΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ΣΤΗ ΛΟΓΟΥ ΤΕΧΝΗ»
 
 
Ώρα κραυγής στη φόδρα του ο ίσκιος έχει ράψει
στο πρόσωπό σου όταν περνάς κάθετα νάχει βάψει
του στίχου άλλη διάσταση εξώκοσμη έχει δώσει
σ' ένα βαθύ νεφέλωμα γαλάζιο του έχει στρώσει.
 
Ώρα κραυγής που απλώθηκε σ' ατέλειωτες διαβάσεις
απελπισμένη φούστα στο χέρι του έμπορα οι δράσεις
τραγούδι αργό αφέγγαρης μιας νύχτας ραγισμένης
στον ήχο σου αργοπορεί η ψυχή στιγμής μου ξεχασμένης.
 
Ώρα κραυγής μας γέμισες ρινίσματα ηλίου
το φως σου ψάχνοντας στη γη σ' απόηχο του Θείου
και καταρράχτη απόμακρου ήχος βαρύς μα τρυφερός
μαζεύει όλη την άνοιξη σε ώρα κραυγής μελωδικός.


2024©G.Tzivras
 
 

Kommentare

Beliebte Posts aus diesem Blog

Το γράμμα του ΤΑΣΟΥ ΡΗΓΌΠΟΥΛΟΥ

ΣΟΝΕΤΟ ΣΤΗΝ ΑΛΛΑΓH ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Πέθανε η Ebru, Ζήτω η Ebru!