«Επική ποίηση»

«Επική ποίηση»

 
Διαβάζοντας Νικηφόρο Βρεττάκο. Συλλογή  «Ὁ Ταϋγετος καί ἡ σιωπή»  (1949)
Από την ποιητική μου συλλογή «ΠΟΙΗΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ΣΤΗ ΛΟΓΟΥ ΤΕΧΝΗ»
 
 

Ακόμα κι ένας ήχος γιομάτος ήλιο και αγάπη

είναι ένα έπος, σφαίρα σε αιώνια κίνηση, δρουλάπι

σαν το δεντρόφυλλο στην επική ομορφιά του

στέκεται να μιλά που το κοιτάς στη φύση απ' την καρδιά του.

 

Κ’ οι ιμάντες που γυρίζουνε γύρω από μόριο φωτός

έτσι που να το συγκρατούν στο άπειρο δια παντός,

μα έπος είναι κι αυτοί εκεί μακριά στο χρόνο τους

δεν νιώθουνε τις αλλαγές στο κύλισμά τους και στον πόνο τους.

 

Και όπως τα πρωτόνια το άτομο βομβαρδίζουνε

έτσι και την ψυχή μου οι ήλιοι του Θεού 'κεί πέρα που βαδίζουνε

σμηλεύουνε μές στην καρδιά μου πανύψηλα αισθήματα

σαν χοροστρόβιλοι φωτός σκορπίζουν συναισθήματα.

 

Όλα όσα βλέπω γίνονται μέσα μου ουράνιοι φθόγγοι

και δεν μου μένει άλλο πια παρά αγκομαχητά και βόγγοι

πως και με τι να εξερευνήσω τον γκριζωπό χωρόχρονό μου,

τη μάζα της ύλης κι αριθμούς να έχω στο τραπέζι το δικό μου.

 

Και όπως γίνονται όλα φθόγγοι δε μου μένει τίποτα παρά

να φυσήξω σαν ένας  τριαντάφυλλου αγέρας αλαφρά

αιώνια σ’ όλο τον κόσμο... και μια σταγόνα αγάπης σε βιβλίο

έπος είναι κι αυτή που μένει, να γίνεται μνημείο.

 
 
2024©G.Tzivras