Στην Παιδοκτόνο «Ειρήνη»

 

Στην Παιδοκτόνο «Ειρήνη»

Από την ποιητική μου συλλογή «ΤΑ ΚΑΠΟΤΕ ΕΠΙΚΑΙΡΑ»

 

Τότε την βάφτισαν «Ειρήνη»

ζωή που γέννησε τη σβήνει

τα σκοτωμένα της παιδιά κοιτάει

σα μάνα δεν θρηνεί — γελάει,

τα σπλάχνα της ένα κουβάρι

που δεν σηκώνει άλλα βάρη,

θάνατο βρίσκουνε στην κούνια

τα όμορφα μικρά πιτσούνια

αντί για γάλα, φθόνος, πλάνη

μια σκοτεινή, απέραντη χοάνη,

η μήτρα της μοίρας παγίδα

στου θανατά την καταιγίδα

«Εγώ αγαπώ τα βρέφη!» Λέει

καμώνεται πως πονεμένη κλαίει

σ’ Αμαλιάδα και αλλού σκορπάει

τη μυρωδιά του Άδη, δεν ρωτάει

αφόρητο πόνο αν μας δίνει

μες στη διαβολική της δίνη,

φέρετρα γύρω της μικρά

στα εγκλήματα τα στυγερά

«Ειρήνη» η ίδια ένα παιδί χαμένο

να ψιθυρίζει άχρωμα και παγερά

«Δεν άντεχα, τόθελα πεθαμένο!…»

Ψυχούλες στη συνείδησή της

η αρρωστημένη εκδίκησή της

δικαστική, αδέκαστη η είδησή της

στη μαυρισμένη αιώνια ψυχή της…

 

2025©G. Tzivras