Στις στάχτες της Φωτιάς

 

Στις στάχτες της Φωτιάς
Αύγουστος.gr 2025

Από την ποιητική μου συλλογή "ΤΑ ΚΑΠΟΤΕ ΕΠΙΚΑΙΡΑ"

 
Στην κάψα του καλοκαιριού με τα εννιά μποφόρ
που από Ελλάδα έφτασε μέχρι και το Θαβώρ
σε μάντρα εκεί στην Αττική σκουπίδια, κοφτερό γυαλί
ξερά γύρω του χόρτα, ποιός σκέφτεται όποια καταστροφή.
 
Και να στην πυρωμένη γη οι φλόγες λαμπαδιάζουν,
βίλες πολλές που καίγονται αντλίες νερό αδειάζουν,
δέντρα του δάσους γίνονται μαύρα αποκαΐδια
σαν και στο Μάτι κάποτε πάλι από τα ίδια.
 
Φλόγες τρελά θεριά, λαμπάδες μες στο βράδυ
κι η νύχτα γίνεται φωτιά που καίει κάθε χάδι,
σπίτια και δέντρα πέφτουνε σαν μάρτυρες σφαγμένοι,
ραγίζει ο βράχος πάνω του χίλιοι καημοί δεμένοι.
 
Κόκκινος ήλιος στην αυγή, μα φως δεν έχει φέρει
και το χωριό μες στη βουή μόνο το  κλάμα ξέρει,
πικρά μυρίζει η ατμόσφαιρα, καμένη ιστορία,
στις γειτονιές νάναι γνωστή του πόνου αυτή η πορεία.
 
Στη στάχτη ψάχνει ο παππούς κάδρο μισοσπασμένο,
μάνα κρατάει το παιδί και σφιχταγγαλιασμένο
κι ώσπου να γίνει θύμηση το φοβερό παρόν
σφίγγει η καρδιά στον πόνο της που συνηθίζει βαθμηδόν.
 
Στο κάποτε πανέμορφο πούχανε φτιάξει χτίσμα
μία ψυχή δε σβήνεται, κρατάει τ' όνειρο πείσμα
μαζί και την ελπίδα της, δημιουργίας σπόρο
στη στάχτη βρίσκει αναπνοή να χτίσει νέο χώρο...
 
 

2025©G.Tzivras