«Κεριά»

 

«Κεριά»
 

Αντίλαλος στο ομώνυμο ποίημα του Κ. Καβάφη.

Από την ποιητική μου συλλογή «ΠΟΙΗΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ΣΤΗ ΛΟΓΟΥ ΤΕΧΝΗ»

 
 
Του μέλλοντος οι μέρες μας στέκονται εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα κοντά ή μακριά μας
όμορφα λαμπυρίζουνε χρυσά, ζεστά και ζωηρά κεριά
τα βλέπουμε να στέκονται με ζωηρή ματιά.
 
Οι περασμένες μέρες μας πίσω έχουν μείνει σιωπηλές,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων, τι λίγες τι πολλές,
τα πιο κοντά σβηστά κεριά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λιωμένα και κυρτά καμένη έχουν την κόμη.
 
Δεν θέλω να τα βλέπω έτσι που η μορφή των με λυπεί
και μάλιστα όταν θυμούμαι το πρώτο φως των χρυσαφί,
μα εμπρός κυττάζω τα αναμένα μου στέκονται κεριά
και τα σβησμένα παραβλέπω που μου πλακώνουν την καρδιά.
 
...τι γρήγορα που η σκοτεινή  γραμμή αδιάκοπα μακραίνει,
Ναι, εκείνη των σβηστών κεριών γεμίζει και πληθαίνει!
 
 

2025©G.Tzivras