Posts

For Kostas, Who Rode the Light

Bild
  For Kostas, Who Rode the Light (Kostas Babatsias † 17. Juni 2025)   He served with joy, with open hand, a gentle heart, a quiet stand, he made confused moments quickly clear in laugh warm for children's cheer.   He ran a place where souls could rest, a table full, a life well blessed, he walked the big, gracious mile with every plate and every smile.   A father’s hug, a friend so true, a light that shone in all he'd do, just love and kindness, but not for fame, no boast, no need to chase or claim.   But fate is blind and roads are cruel, it broke the calm, it bent the rule. a flash of night, a shattered cry and just like that, he soared the sky.   He calls through stars, through sea and flame, we speak his soul when we say his name, yet even now, he does not cease, he rides the winds, he breathes in peace.   So grieve, but let your spirit mend: He lived, he loved, he was our friend and though the accident may steal the breath, i...

«Τα Βότσαλα»

Bild
  « Τα Βότσαλα »   Αντίλαλος στο ομώνυμο ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη. Από την ποιητική μου συλλογή "ΠΟΙΗΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ΣΤΗ ΛΟΓΟΥ ΤΕΧΝΗ"     Ζεστού γλυκού καλοκαιριού στην άκρη του όμορφου γιαλού καθόμουν και κοιτούσα στα μύρια βότσαλα μιλούσα μια δύναμη άλλη αντλούσα.   Τα τυραγνούσα να μου πουν τι ξέρουν, τι μπορούν να δουν και πώς οι πέτρες οι τραχιές γίνονται όμορφες πολλές.   Και ‘κείνα μούδειχναν το σύρε κι έλα του νερού που τα επήρε τα σήκωνε, τάσπρωχνε ως έξω κι από της θάλασσας τα απέξω τα έσερνε πάλι στο νερό σ’ ένα του κύματος αέναο βουητό   της θάλασσας που αντάριαζε και μανιασμένη τα ανατάριαζε κι αυτά παράξενα κροτάλιζαν με χρώματα που με ζάλιζαν χτυπούσανε τό ένα τ’ άλλο συμπέρασμα ήθελα να βγάλω...   Τώρα που φθινοπώριασε, της πολιτείας το φως ξεθώριασε, φέρνω ασταμάτητα στο νου το σύρε κι έλα του νερού.   Ω βίου κύματα των συμφορών και θλίψεων νέων και παλ...

In Love, ...but Second

Bild
    In Love, ...but Second   Από την ποιητική μου συλλογή «Αγγλιστί» From my poetry Collection « In English »   Her youthful, fragile heart, a great tender thing that gave its all light on an eager, hopeful wing, to eyes that held a promise, sweet, soft, and deep, so many unspoken vows and secrets they would keep.  He wore a ring, a golden circle but cold although bright, a silent foreign truth with heavy shadows day and night, she played the Second in a stolen forgotten role, a love defined by absence, not made to exist at all.  Her spirit dimmed, a flickering, faint flame bound by a choice that whispered his true name, but never her one in public's judging eye, a silent, horrible prison beneath a never blue sky.  Then, slowly, pain became a guiding unfriended star, a strength ignited, breaking in every corner and bar to hold the piece, yet never own his awesome heart, this love, she saw, was slavery's cruel black art.  She sever...

«Τελευταίο ταξίδι»

Bild
  « Τελευταίο ταξίδι »   Ποιητικός αντίλαλος στο ομώνυμο ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη. Από την ποιητική μου συλλογή « ΠΟΙΗΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ΣΤΗ ΛΟΓΟΥ ΤΕΧΝΗ »     Καλό ταξίδι καραβάκι μου αλαργινό μου και στερνό στου απείρου το αυλάκι μου στην αγκαλιά της νύχτας σιγανό.   Με τα χρυσά σου φώτα να ήμουν ήθελα στην πλώρη σου με τα ονείρατα τα πρώτα να τα κοιτάζω γύρω σου σε λιτανεία να περνούν που νόμιζα δεν σταματούν.   Στο πέλαγος η τρικυμία και στη ζωή δεν παύει, η νηνεμία μακριά κι εγώ μαζί σου φεύγω πέτρα να ρίχνω πίσω, κλέβω χρόνο καθώς λικνίζεις την αιώνια θλίψη μου, καραβάκι, αιώνια δίχως να ξέρω που με πας και δίχως να γυρίσω... Μη ρωτάς!     2025 ©G.Tzivras

«Η Μαρίνα των βράχων»

Bild
« Η Μαρίνα των βράχων »   Αντίλαλος στο ομώνυμο ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη / « Προσανατολισμοί » . Από την ποιητική μου συλλογή « ΠΟΙΗΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ΣΤΗ ΛΟΓΟΥ ΤΕΧΝΗ »     Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη -Μα πού γύριζες; Σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας ολημερίς εμύριζες ,   αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους γύρω λόφους τότε, γύμνωσε την επιθυμία σου φτάνοντας ως το κόκαλο, μα πότε   οι κόρες των  ματιών σου πήρανε μιαν άλλη της Χίμαιρας μία μυστήρια αλλιώτικη σκυτάλη   ριγώνοντας μ ε αφρό τη θύμηση στου ουρανού την ξαστεριά που είναι του μικρού Σεπτέμβρη η γνώριμη ανηφοριά.   Στο κοκκινόχωμα όπου  έπαιζες θωρώντας προς τα κάτω βαθιά στους κυαμώνες των άλλων κοριτσιών μαντάτο,   που στις γωνιές οι φίλες σου άφηναν αγκαλιές και δυο σμαρίνια - Μα πού γύριζες;... Σε ψάχναμε με τα πουλιά μαζί και καναρίνια.   Ολονυχτίς ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας τη σκληρή σού 'λεγα να ...

Σονέτο στους δυο αντίπαλους στρατιώτες

Bild
  http://www.kefalosperiodiko.gr/2025/06/5_64.html?fbclid=IwY2xjawLqPFRleHRuA2FlbQIxMABicmlkETFVVzluZ2FwSlN4b1JZeWJzAR6bx5M_rvvNdDuBNTmMNIvGJ3WEJWnG19K7tImFYbgqSWEA1qvHSdAhwjASTA_aem_HTGZ4XdNxA3x_sQnN1yMfQ  Με τα εγκάρδια ευχαριστώ μου για τη βράβευση, συγχαρητήρια σε διοργανωτές και συμμετέχοντες.  --------------------------------------------------- Σ ονέτο στους δυο αντίπαλους στρατιώτες                                                                                                   ...

Στην Παιδοκτόνο «Ειρήνη»

Bild
  Στην Παιδοκτόνο «Ειρήνη» Από την ποιητική μου συλλογή «ΤΑ ΚΑΠΟΤΕ ΕΠΙΚΑΙΡΑ»   Τότε την βάφτισαν «Ειρήνη» ζωή που γέννησε τη σβήνει τα σκοτωμένα της παιδιά κοιτάει σα μάνα δεν θρηνεί — γελάει, τα σπλάχνα της ένα κουβάρι που δεν σηκώνει άλλα βάρη, θάνατο βρίσκουνε στην κούνια τα όμορφα μικρά πιτσούνια αντί για γάλα, φθόνος, πλάνη μια σκοτεινή, απέραντη χοάνη, η μήτρα της μοίρας παγίδα στου θανατά την καταιγίδα «Εγώ αγαπώ τα βρέφη!» Λέει καμώνεται πως πονεμένη κλαίει σ’ Αμαλιάδα και αλλού σκορπάει τη μυρωδιά του Άδη, δεν ρωτάει αφόρητο πόνο αν μας δίνει μες στη διαβολική της δίνη, φέρετρα γύρω της μικρά στα εγκλήματα τα στυγερά «Ειρήνη» η ίδια ένα παιδί χαμένο να ψιθυρίζει άχρωμα και παγερά «Δεν άντεχα, τόθελα πεθαμένο!…» Ψυχούλες στη συνείδησή της η αρρωστημένη εκδίκησή της δικαστική, αδέκαστη η είδησή της στη μαυρισμένη αιώνια ψυχή της…   2025 ©G. Tzivras