6/9. Η ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ

Μιά ΚΑΛΗΜΕΡΑ σήμερα γιά επόμενη συνέχεια
στην Πολιτεία Πλάτωνος προς ήρεμη εντελέχεια.
 
Διαβάζοντας την ΠΟΛΙΤΕΊΑ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ, έβδομη συνέχεια (6/9) μετά την εισαγωγή (0/9) των συνολικά 9 ποιημάτων μου στο διαχωροχρονικό αυτό Έργο.
Από την ποιητική μου συλλογή "ΠΟΙΗΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ΣΤΗ ΛΟΓΟΥ ΤΕΧΝΗ.
 
 
6/9. Η ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ
 
 
Εδώ ο Πλάτων προσπαθεί τον Βασιλιά-Φιλόσοφο εδραιώσει
στην Πολιτεία του ιδεωδώς έτσι τεκμηριώσει.
 
Κάποιοι ζούνε λοιπόν σε σπήλαιο όλη τους τη ζωή
σε τοίχο αλυσοδεμένοι να μην ξεφεύγουν από 'κεί,
στον τοίχο που κοιτάνε βλέπουν μονάχα τις σκιές τους
αγνοώντας πίσω τους φωτιά που φτιάχνει τις γραμμές τους.
 
Φυλακισμένοι προσπαθούν τον κόσμο να εξηγήσουν
απ'τις σκιές που βλέπουνε τα κάλλιστα να ζήσουν
νομίζοντας αληθινό, απόλυτα μοναδικό, τον κόσμο του σπηλαίου
που εκεί μέσα βρέθηκαν σκλάβοι άλλου Δικαίου.
 
Κάποιοι σε μιά στιγμή σπάνε τις αλυσίδες,
μα δεν αντέχουνε το φως και δεν κρατούν ελπίδες,
στο σπήλαιο ξαναγυρνούν άλλη ζωή δεν ξέρουν,
σκοτάδι γύρω τους βαρύ που στην ψυχή τους φέρουν.
 
Μα όσοι επιμείνανε και μείνανε στο φως
του ήλιου γνώρισαν το Αγαθό και καταλάβαν πως
μέσα στο σπήλαιο οι σκιές δεν ήταν η Αλήθεια
αλλά ρουτίνα βασανιστική, κουραστική συνήθεια.
 
Όσοι ελευθερώθηκαν φιλόσοφοι είν' του χρέους
να επιστρέψουν έχουν οφειλή διδάξουν γέροντες και νέους
που μέσα στο σκοτάδι τους έχουνε μείνει αμαθείς
τους φιλοσόφους διώκουνε, τους θέλουν απαθείς.
 
Οι του σπηλαίου εμμένουνε σε "πράγματα αισθητά"
όσων οι άνθρωποι αισθάνονται εκεί, λένε αληθινά
μα που χωρίς Ηλίου φως δεν έχουν εναρμόνιση
των τριών τμημάτων της ψυχής χωρίς Λογιστικό και φρόνηση.
 
Σχολιάζοντας τον Πλάτωνα εις την αλληγορία
γίνεται μεταφυσικός στην υπαρξιακή αγωνία,
που Ήλιος είναι ο Θεός χωρίς Αυτόν σκοτάδι
κι όσοι δεν τον Αποζητούν χάνονται μέστον Άδη.
 
2023 ©G.T.