ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΤΟΥ ΑΡΓΟΣΤΟΛIOΥ

ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΤΟΥ ΑΡΓΟΣΤΟΛIOΥ

 

Στο Αργοστόλι στον πλατύ γιαλό στα γαλανά νερά του

εκεί που ο ήλιος σε κοιτά, σου δείχνει την καρδιά του 

και συ να λες πως ο Θεός το χρόνο εσταμάτησε 

μέσα σε τόσες ομορφιές το Λόγο Του εκράτησε.

Και το ηλιοβασίλεμα στην άκρη στο Φανάρι 

στα χρυσαφένια σύννεφα, ψυχές πούχουν σκατζάρει, 

σου φέρνει η αρμύρα θύμησες κι ο γλάρος ένα βλέμμα

στη Δύση δες αντανακλά Ληξούρι με ενα στέμμα. 

Ο γλάρος δεν φοβήθηκε, επέταξε κοντά μου,

με κοίταξε που τούλεγα κάτι απ' τα δικά μου,

δεν έχουν δάκρυα τα πουλιά, γλάρε γιατί δακρύζεις, 

γιατί στο πέλαο δεν πετάς και σιγομουρμουρίζεις

με μια λαλιά περίεργη που δε γελά, δεν κλαίει, 

τραγούδι του ωκεανού εξώκοσμο που λέει 

πως μίλησες με τις ψυχές στο σύννεφο εκεί πάνω 

φωνές σαν τιτιβίσματα στο φως ενός μουράνο.

Εκοίταξα το σύννεφο γονάτισα μπροστά του 

στα τόσα βλέμματα ψυχών ενός Ψυχοσαββάτου

την αγκαλιά μου άνοιξα κι όλοι  μέσα χωρέσαν

αναγαλιάσαν, χόρεψαν, μιά λειτουργιά τελέσαν.

Στην ώρα αυτή του δειλινού ψυχές, γλάρος κι εγώ 

γεμίσαμε διάπλατα όλο το Αργοστόλι 

σε μιά εξαίσια θαλπωρή και προσευχόμαστε όλοι

τραγουδιστά μελωδικά σ' ένα σκοπό βυζαντινό,

θάνατε, πόνε φθονεροί νικιέστε μέστο Σ'ΑΓΑΠΩ!    

2021©G.T.

 

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid024BmRpPKZS2FtTqUij6iVAsApcVjzzNUWoNtzdVvbHkc3CxzgJpdu5T5QS58PnQodl&id=100049059023664