Το γράμμα του ΤΑΣΟΥ ΡΗΓΌΠΟΥΛΟΥ , στρατευμένου στην Αλβανία το 1940. Από την ποιητική μου συλλογή "ΠΟΙΗΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ΣΤΗ ΛΟΓΟΥ ΤΕΧΝΗ" « Αδελφέ μου, αυτό εδώ το γράμμα μου που θέλεις να διαβάσεις να ξέρεις το έζησα εγώ αληθινής του βάσης και αν το ακούσεις απο αλλού, ξέρε δεν είναι ψέμα είναι εμπειρία έντονη που έχει Ελλάδας αίμα. Σου γράφω από την Μόροβα, μια χιονισμένη αετοφωλιά λίγο πριν να ορμήσουμε μπροστά μέτρα μια δεκαριά στα οχυρά της Μόροβας μια μαυροφόρα στέκει ακίνητη που όσο πλησιάζουμε τρέχει μπροστά αεικίνητη. « -Αλτ- Αλτ τις ει; » φωνάζει τότε ο σκοπός, καμιά απόκριση, μιλιά... και τον γεμίζει ο θυμός « -Τις ει;! » Ξανα ρωτάει με μια στεντόρεια φωνή, ηλεκτρισμένοι ψιθυρίζουμε: « -Η ΠΑΝΑΓΙΑ είναι Αυτή! » Κι Εκείνη όρμησε ομπρός με δυο πλατιά αετού φτερά κι εμείς όλοι από πίσω της να μας γεμίζει την καρδιά μ' αντρειοσύνη, άτρωτους στα βόλια του κατακτητή, έτσι η Κορυτσά μας είδε τον ένδοξο στρατό μας νικητή....
ΣΟΝΕΤΟ ΣΤΗ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΗ ΕΛΠΙΔΑ(Πρωτοχρονιά
2024) Από την
ποιητική μου συλλογή "ΤΑ ΚΑΠΟΤΕ ΕΠΙΚΑΙΡΑ" Ελπίδα,
της ψυχής τροφή, δίνεις φτερά στο σώμα,πάμπολλες
λέξεις ξεγεννάς στου καθενός το στόμα,γίνεσαι
στην πρωτοχρονιά νύφη πολλή αγαπητήπου
δυστυχώς πυκνά συχνά έχεις μικρή ζωή. Και
να που φέτος μόλις έχεις Ελπίδα γεννηθείκαι
σε πολλούς πληγώνεσαι, φεύγεις απ' τη ζωή...Στο
Κίεβο πέφτουνε ξανά βόμβες που όλεθρο σκορπούνε,στην
Ιαπωνία ο σεισμός και πόσοι επιζούνε; Στο
λίγο χρόνο που άρχισε μόλις στις πρώτες ώρεςσε
δυστυχήματα βαριά παιδιά, νέοι και κόρεςσβήσανε
αποτρόπαια μαζί με τις ελπίδεςπου
η μοίρα τους εκάρφωσε σε μυτερές λεπίδες... Μα
κι αν Ελπίδα ξαφνικά για κάποιους έχεις σβήσει,με
αγάπη άλλους στα βάσανα τους έχεις αναστήσει. 2024 ©G.T.
Kommentare
Kommentar veröffentlichen