Listen to my poem

  Ρουσφέτια.gr   Από την ποιητική μου συλλογή « ΤΑ ΚΑΠΟΤΕ ΕΠΙΚΑΙΡΑ »     Στη γη αυτή όπου ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα ρουσφέτια πάλι έφεραν δυσάρεστα τα νέα, να ακούμε, τέτοια είχαμε πάντα και διαχρονικά κι « αθώοι » να τα λένε « αθώα » , διακομματικά.   Ω ναι, οι συνομιλίες διάφορες πούχουν καταγραφεί, προδίδουνε φυντάνια πούναι κομμάτων στρατηγοί να εξαπατούν « Κουτόφραγκους » που θάχαν φράγκα μπόλικα πορτογαλέζικα, αγγλικά, δανέζικα, σπανιόλικα.   Κρίμα που οι υποκλοπές δεν είχαν ξεκινήσει πιο νωρίς θάταν η εκπροσώπηση ανάλογη πολλών Ελληνικής Βουλής, « καμένα βοσκοτόπια απέραντα » που βόλεψαν κάποιους παλιούς συνέχισαν και βόλευαν επόμενους και … δημοκρατικούς.   Του ΟΠΕΚΕΠΕ το σκάνδαλο, νέα πλατφόρμα βολική για οξεία σύγκρουση Ελλήνων παραδοσιακή, έξω από σχέδια και πολιτικές προτάσεις προοδευτικές ανύπαρκτης διοίκησης σε κοινωνίες τις ελληνικές.   Εξαγγελίες εξυγίανσης μείνανε λόγια παχηλά κι όσοι δεν θέλουν την Ευρώπη μείναν με στόματα ανοιχ...

  Δύο παιδιά στον Άραχθο   Από την ποιητική μου συλλογή « ΤΑ ΚΑΠΟΤΕ ΕΠΙΚΑΙΡΑ »     Πρωί ήταν καλοκαιρινό που δυο παιδιά ξυπνούσαν ανέμελα παίζαν, τρέχανε, σφύριζαν, τραγουδούσαν.   Και το ποτάμι δίπλα τους στη γάργαρη ροή του τους προκαλούσε για να μπουν ...άκουσαν τη φωνή του.   Βούτηξε πρώτα ο μικρός ...δεν ήξερε να κολυμπάει, το είδε ο μεγαλύτερος, για να τον σώσει ευθύς βουτάει.   Ο του πνιγμένου εναγκαλισμός   πάντα είναι μοιραίος στην αγωνία γίνεται νάναι ο τελευταίος   Στο ποταμάκι το βουβό, δυο γέλια σβήσαν μόλις, κι ο ήλιος έκλαψε βουβά για δυο κορμιά της σχόλης.   Δύο ψυχούλες χάθηκαν στου ποταμού το ρέμα κι οι μάνες τους ασάλευτες με παγωμένο αίμα.   Το κύμα πήρε όνειρα, παιχνίδια και τραγούδια, κι άφησε πίσω σιωπηλά, πικρά ταφής λουλούδια.   Στα μάτια όλων μας κυλά πικρό, καυτό το δάκρυ, σαν το ποτάμι που έκανε για τάφο μια του άκρη...   ...και κάθε αυγή π...

Σ την Τρίτη Ηλικία   Κρασί που ο χρόνος ωριμάζει, γεύση εμπειρίας που σκεπάζει με ώριμη αγάπη απειρίες που στη ζωή ζητάνε εμπειρίες.   Ρυτίδες στο πρόσωπο, ιστορίες γραμμένες σε χαρές και σ' αγωνίες, μάτια που είδαν τον κόσμο να αλλάζει, καρδιά που ονειρεύεται κι ακόμα νοιάζει.   Χέρια που έχτισαν ζωές ευλογημένες σε χώρες ντόπιες ή ξενιτεμένες δεν είν' το τέλος α λλά η νέα αρχή, Ώ , τρίτης ηλικίας όμορφη στιγμή.   Ζωή αγώνα πούχε(ι) χάρη, ήλιου που δύει με καμάρι, χρόνια που πέρασαν σαν αστραποβροντή της τρίτης ηλικίας η γλυκιά μορφή.   Σοφίας θησαυροί και μνήμες, φέρνουν γαλήνη στης ζωής τις ρίμες δείχνοντας δρόμους φωτισμένους, πούχουνε θησαυρούς κρυμμένους.   Πριν απ' τους νέους επερπάτησαν τιμή διδάσκουν που εκράτησαν κι όσοι επερχόμενοι το αγνοούν να τους λυπάσαι, θα χαθούν.     Από την ποιητική μου συλλογή « ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ » 2025©G.Tzivras

Λόγια ερωτικά   Δίγλωσσο (gr/en) από την ποιητική μου συλλογή «ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ» (*)     Βράδυ μυστήριο, γλυκό μ' ένα φεγγάρι λαμπερό στα μάτια να διαβάζονται όνειρα που βιάζονται μες στη ζωή να βγουν θεριεύεουν, με φιλιά μιλούν γεμίζουν χάδια δυο κορμιά τα λόγια τους ψιθυριστά και η νύχτα ταξιδεύει ψυχές αλύπητα μαγεύει τα λόγια γίνονται φτερά κι από τ' αστέρια πιο ψηλά πετούν, υπόσχονται πολλά... Γιατί όμως ξεθωριάζουνε; Φώναζαν, δεν φωνάζουνε σβήνουν στον ήλιο το πρωί χρώματά χάσαν στη βροχή ερωτικά του τότε λόγια στιγμές ξεχάσαν και ρολόγια στο πέρασμά της η ζωή δεν νοιάζεται αν συγκινεί περνά λέγοντας θα φανεί ξανά εκείνη η στιγμή που θάχει την αξίωση να πει στη φαντασίωση του έρωτα η «ίωση» θα ξαναγενηθεί...   ..........................   Erotic Words Mysterious, a tender night, rush dreams seeking a flight, moonlight dancing in the eyes and in a kiss the silence dies, they grow fierce and softly speak, whispers fall from lips so weak the b...

  «Ψωμί στο Ψωμί» « Ας λέμε τα πράγματα με το όνομά τους »  ----------------------Ποιητική μεταφορά από τα ιταλικά < PANE AL PANE > του Ivan Pozzoni   Το ψωμί και η μορταδέλα σε σακίδια πλάτης και τσάντες «νέον» τέχνη ς πρωτοποριακή ς κάποιοι ρ ωμαί οι συγγραφ είς έδιναν στον λαό μπριός, ιδιαίτερης τροφής χωρίς να βλέπουν πως οι στίχοι ακούγονται κούφιοι, εκτός και αν στη φρέζα Bosch λιμαριστούν και ότι τα κείμενα δεν πείθουν ούτε αισθητικ ούς που με τη λίμα των νυχιών θα λειανθούν, στη ρωμαϊκή ομάδα είναι όλοι δάσκαλοι αισθητικής που στέκονται πριν από τα γράμματα και ηθική Ανατολής με άστοχ ες αναφορές σ τον Όσιπ Εμίλεβιτς Μαντελστάμ και σ’άλλα πράματα.   Ο κόσμος μας ζητάει καθαρές κουβέντες, κείμενα ζωντανά που δεν αιωρούνται κάπου στον αέρα κι αν ήθελε εικόνες θ άχε χακάρει τις ταινίες της Μίλι Ντ'Αμπράτσιο στην όποια του κάθε μέρα «pane al pane» ή «pene al pene» κάπου εκεί στο μπαρ δεν έχει καμία διαφορά ...