Σονέτο στο Φάντασμα του Πάθους
Σονέτο στο Φάντασμα του Πάθους Πάθος στο νου εφύτρωνε σαν άγριο λουλούδι με χρώμα που του ξύπναγε εξώκοσμο τραγούδι, το δάκρυ δεν κυλάει γι' αυτό που είδε στη ζωή του, μα για φαντάσματα που ζουν μέσα στη θέλησή του. Σκηνές που δεν εγίνανε πονάνε από τότες πιο πολύ που η μοίρα τούδωσε φτωχή και παρακατιανή ζωή, τόθελε, δεν το έζησε, εκάηκε στη σκέψη που το πλάθει ένα μυαλό που χάνονταν στα απρόσιτά του βάθη. Καημός ανείπωτος το τι θα ημπορούσε νάναι κι ο νους με ανεκπλήρωτα όνειρα που πονάνε, πώς να πενθήσει αυτό που δεν συνέβη και τον καίει κ' η φαντασία τύραννος, μια λογική που κλαίει... Είν’ πιο σκληρό το Ψεύτικο απ’ το Αληθινό γιατί έχει συνέπειες που σπρώχνουν στο κενό. 2025©G.Tzivras