Posts

Es werden Posts vom Dezember, 2024 angezeigt.

ΣΟΝΕΤΟ ΣΤΗΝ ΑΛΛΑΓH ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Bild
  ΣΟΝΕΤΟ ΣΤΗΝ ΑΛΛΑΓH ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ   Από την ποιητική μου συλλογή "ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ"     Την τελευταία μέρα μας ακολουθεί μια πρώτη θα πει το εικοσιτέσσερα στο γήρας και στη νιότη που οι επόμενες χρονιές θα το επαναλαμβάνουν και οι γενεές των γενεών τα ίδια θε να κάνουν.   Θα πολεμούν, θα αγωνιούν, κάποτε θ' αλληλοσκοτώνονται στην Κόλαση τους θα εκτιμούν Καλά και πικροβαλαντώνονται πως και γιατί βρεθήκανε έτσι στη δυστυχία τους ενώ εκυνηγούσανε μόνο την ευτυχία τους.   Γενιές που στο χωρόχρονο γνώσεις απέκτησαν πολλές στη συμπεριφορά τους όμως παρέμειναν χαζές κι εμείς ευχές να κάνουμε κάθε πρωτοχρονιά να ευτυχεί ο κόσμος μας μαζί και τα παιδιά,   που τόσα από αυτά ξεχάσανε τα γέλια, τις ευχές έτσι καθώς περνάνε αμέτρητες πρωτοχρονιές.   2024©G.Tzivras

"ΙΘΑΚΗ"

Bild
  "ΙΘΑΚΗ"   Ποιητικός αντίλαλος στο ομώνυμο ποίημα του Κ. Καβάφη. Από την ποιητική μου συλλογή "ΠΟΙΗΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ΣΤΗ ΛΟΓΟΥ ΤΕΧΝΗ"     Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, ο δρόμος σου μακρύς ευχήσου νάν' γεμάτος με περιπέτειες και εμπειρίες τους Λεστριγόνες και τους Κύκλωπες ποτέ μη φοβηθείς κράτα τη σκέψη σου ψηλά, μακριά από αγωνίες.   Στην άγρια οργή του Ποσειδώνα δεν θα πέσεις αν Κύκλωπες και Λεστριγόνες στα μέσα σου δεν δέσεις, γεμάτος περιπέτειες, γνώσεις και συγκινήσεις, αγνές σου σκέψεις θα σε βοηθούν τ'άσχημα πίσω σου ν'αφήσεις.   Να εύχεσαι να 'ναι λοιπόν πολύ μακρύς ο δρόμος σου πολλά τα καλοκαιρινά πρωινά να είναι και ο κόπος σου όταν με ευχαρίστηση και άφατη χαρά θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοϊδωμένος νάσαι 'κει μες στους πολλούς ο ένας   που έρχεται από μακριά, ζητάει Πολύτιμα να βρει, καλές πραγμάτειες ξέρει να ξεχωρίσει όταν δει σεντέφια και κοράλλια, έβενους, κεχριμπάρια, ηδονικά μυρωδικά όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικής γλυκύτητ...

Sonett to Xmas after

Bild
Sonett to Xmas after   Xmas after, the spirits still glow, memories through like fresh fallen snow, laughter, joy and love are in the air Xmas after, a holy calm fills everywhere.   Xmas after, the joy still lingers in the hearts of all, the love still shimmers the memories made, the laughter shared Xmas after, love is declared.   Xmas after, the season's cheer remains in hearts and homes, it gently sustains sweet feelings shared and memories made keep the spirit of Xmas, never to fade.   Xmas after, in the hearts of all love is declared, the memories made that will one day be shared.   2024©G.Tzivras

«ΠΟΙΗΣΗ»

Bild
  « ΠΟΙΗ ΣΗ »   Ποιητικός αντίλαλος στο ομώνυμο ποίημα του Πάμπλο Νερούδα. Από την ποιητική μου συλλογή "ΠΟΙΗΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ΣΤΗ ΛΟΓΟΥ ΤΕΧΝΗ"       Κάποτε, κάπου, εκεί η Ποίηση ήρθε να με βρει, δεν ξέρω από που προέρχεται από χειμώνα ή ποτάμι έρχεται , δεν ξέρω πώς ή πότε και γιατί δεν ήταν λόγια ή σιωπή από ένα δρόμο που μου μίλησε κλαδί της νύχτας που με φίλησε αίφνης ανάμεσα στους άλλους αμόρφωτους ή δ ιδ ασκάλους , ανάμεσα σε βίαιες πυρκαγιές περσσότερες από πολλές ή επιστρέφοντας μόνος εκεί που δίχως πρόσωπο στη γη το άγγιγμά της ένιωσα ζεστό να σπρώχνει εμέ στον Ουρανό, δεν ήξερα τότε τι να πω το στόμα μου έμεινε κλειστό τα μάτια μου ήταν σαν τυφλά μ' είχε χτυπήσει στην καρδιά με πυρετό χαμένα είχα τα φτερά κι αποκρυπτογραφήσει τη φωτιά, την πρώτη μου έγραψα γραμμή αόριστη, άσωτη μα καθαρή , ίσως μια ανοησία , μπορεί ίσως και σοφία εκείνου που δεν ξέρει τίποτα λόγια του κόσμου ανείπωτα και ξαφνικά είδα ανοιχτό κι επουλωμένο ουρανό πλανήτες και παλλόμε...

«ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΩ»

Bild
« ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΩ »   Ποιητικός αντίλαλος στο ομώνυμο ποίημα του Χοσέ Σαραμάγκο (*). Από την ποιητική μου συλλογή «Ποιητικοί αντίλαλοι στη Λόγου Τέχνη»     Είμαι σε ηλικία που ο ένας τον άλλον πιο ήρεμα παρατηρεί, μα συνεχίζω για να μεγαλώσω και κάπως φτάσω πάρα 'κεί, έχω τα χρόνια που τα όνειρα αρχίζω να χαϊδεύω και ψευδαισθήσεις γίνονται δρόμος ελπίδας που οδεύω.   Στην ηλικία της αγάπης που έφτασα, αυτή πούναι τρελή να καώ ανυπομονώ στις φλόγες πάθους χωρίς διαβουλή που άλλες φορές μου φαίνεται σα μια γωνιά γαλήνια, σαν το ηλιοβασίλεμα που σκέπασε του κόσμου κάθε γκρίνια.   Πόσο χρονών είμαι να πω, στα χρόνια μου βάλω ετικέτα ; Μα εγώ ευχές και λόγια μου τα λέω νέτα σκέτα . Τα δάκρυ ά μ ου έχουν χυθεί στο δρόμο για να δείξουν σπασμένες ψευδαισθήσεις μου που ήρθαν να μ' αγγίξουν .   Ποιος νοιάζεται αν γίνω εγώ είκοσι ή εξήντα, πως νιώθω εγώ στο σώμα μου σε όποια εί μ αι  -ήντα, έχω τα χρόνια που χρειάζομαι ελεύθερα πάντα να ζω και συνεχίζω άφοβα ...

ΣΤΟΝ (ΑΙΦΝΙΔΙΟ) ΘΑΝΑΤΟ

Bild
  ΣΤΟΝ ( ΑΙΦΝΙΔΙΟ ) ΘΑΝΑΤΟ   Από την ποιητική μου συλλογή "ΣΤΗ ΖΩΉ ΜΑΣ"   Σαν αστραπή σε ήρεμο, κάποτε άγριο, αιθέρα μια λάμψη παγερή σε σκοτεινή, κάποτε φωτεινή, ημέρα δεν πρόλαβε το τέλος του κάπως να το σκεφτεί μοίρα τον αιφνιδίασε, απότομα τούπε να χαθεί.   Στιγμή που γίνεται αιωνιότητα για τη στερνή και μια ανάσα φέρνοντας την αιώνια σιωπή παντοτινά χωρίς προειδοποίηση δίχως κάποια φωνή, ο χρόνος του κι όλα τα κάποτε στιγμές σε μια σκηνή.   Τα μάτια κλείνουνε σφιχτά δίχως αποχαιρετισμό, μία ψυχή πετά στον άγνωστο, απέραντο ουρανό, ζωή που κάποτε ανθούσε πανέμορφη και σφριγηλή, τώρα σκιά στο άπειρο ψάχνει κάτι κάπου να βρει...   Μήπως ο θάνατος αυτός, έτσι και τόσο ξαφνικός είναι μια κάποια λύτρωση στο πέρασμά του φωτεινός; Κανείς δεν ξέρει και κανείς δε θα μπορέσει κάποτε να πει, τι κρύβει (αιφνίδιο ή μη) τέλος στην άκρα του τάφου του σιωπή.   2024©G. Tzivras

«Αλλά τα βράδια»

Bild
  «Αλλά τα βράδια»   Ποιητικός αντίλαλος στο ομώνυμο ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη. Από την ποιητική μου συλλογή "ΠΟΙΗΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ΣΤΗ ΛΟΓΟΥ ΤΕΧΝΗ"     Και να που φτάσαμε εδώ γυμνοί μα μ’ ένα τόσο ωραίο φεγγάρι κι εγώ να ονειρεύομαι  πως ήμουνα σε κόσμο δίχως βάρη φτωχή ανθρωπότητα ποτές δεν μπόρεσες να γράψεις έστω κι ένα κεφάλαιο δυνατό , δάδα χαράς  να ανάψεις.   Η γηραιά μας ήπειρος σαν μια σανίδα από ναυάγιο θλιβερό άσκοπα ταξιδεύει, χαμένη σ' άγριο σκούρο ωκεανό αλλά τα βράδια η γη πανέμορφα μυρίζει, ευωδιάζει και ένα που αναζωογονεί, πέφτει ευλογημένο αγιάζι.   Βέβαια αγαπήσαμε τα ιδανικά της ανθρωπότητας μα τα πουλιά πετούσανε πιο 'κει άλλης πραγματικότητας, σκληρός, άκαρδος κόσμος που δεν άνοιξε ποτέ μίαν ομπρέλα πάνω απ’ το δέντρο που βρεχόταν στη λογική του ή στην τρέλα.   Αλλά τα βράδια η γη πανέμορφα μυρίζει, ευωδιάζει... Για να πεθαίνουνε κι αλλού βρήκαν πυξίδα που ταιριάζει στην απληστία που ανακάλυψαν για πάντα έμειναν νεκρο...

Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι

Bild
  Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι     Θερμόαιμος επαναστάτης στα 22 του ο φοιτητής Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι σε άνεμο ...δέκα μποφόρ τον Τσάρο θέλει να σκοτώσει, αποτυγχάνει, συλλαμβάνεται σε απαγχονισμό καταδικάζεται που ακυρώνεται, δεν χάνεται.   Τέσσερα χρόνια κάθειρξη σε Σιβηρίας φυλακή και σ' έργα καταναγκαστικά αφόρητη να γίνεται η ζωή με μόνη του εκεί παρέα κιτρινισμένη την Αγία Γραφή που μια γιαγιά του είχε δώσει νάχει στην κρύα φυλακή.   Εκείνος όμως άθεος τα της Γραφής λέει θρησκολειψίες και ούτε λίγο ούτε πολύ ανόητες δεισιδαιμονίες έχοντας τις σελίδες Της προσάναμμα στην πίπα του κλεισμένος στο ψυχρό κελί μικρής χαράς τουλίπα του.   Αφού είχε λοιπόν «καπνίσει» το Ευαγγέλιο κατά Ματθαίο, το κατά Μάρκο ύστερα χωρίς να το θεωρεί ακραίο, άρχισε τότε να «καπνίζει» τον Ευαγγελιστή Λουκά, που είπε από περιέργεια μία σελίδα του διαβάσει σοβαρά.   Τότε έπεσε πάνω στην παραβολή του άσωτου υιού μες στο μυαλό του έλαμψε σκηνή του επαναπατρισ...
Bild
101 ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΡIΑ ΚΑΛΛΑΣ Στα σημερινά γενέθλια της πρώτης παγκόσμιας Ντίβας / 2.12.1923 Από την ποιητική μου συλλογή "ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ" εκδόσεις ΚΟΥΡΟΣ     Σκηνή μιάς όπερας, μίας νυχτιάς αστέρια τρεμοσβήνουν, μιά τραγωδία στο ασημί λαμπύρισμα που δίνουν, ουράνια της Κάλλας η φωνή στο πέρασμα του χρόνου που στο μπαλκόνι τ' ουρανού έχει ένα χρώμα πόνου.   Γεννιέται στη Νέα Υόρκη Δεκέμβριο του εικοσιτρία, θα φύγει στην Ελλάδα μας μικρούλα η Μαρία, μα της καριέρας το ξεκίνημα με κάποια αγωνία στην πόλη που γεννήθηκε, στο Μετροπόλιταν η αρχή που την καριέρα ξεκινά, δίνει στο σύμπαν νέα φωνή.   Τόσκα, Αΐντα, Νόρμα, η Κάρμεν κι άλλοι ρόλοι έντονης έκφρασης απλής κι εκλεπτυσμένης τεχνικής, γεμάτες είναι οι αίθουσες που μαγεμένοι όλοι υπνωτισμένοι, αιχμάλωτοι ουράνιας φωνής.   Αγάπησε, ερωτεύθηκε, στο τέλος πόνεσε πολύ και ποιός αλήθεια το μπορεί στου   καλλιτέχνη την ψυχή να δεί και καταλάβει στο γέλιο που αντανακλά το βάσανο πούχει απλωθεί, τον κατατρώει, τον πονά; ...